Hoewel het in Hollywood onmogelijk lijkt, is het de makers van de film La France gelukt: een oorlogsfilm maken zonder dat er ook maar één scène te zien is van de verschrikkingen van de loopgraven. De film gaat dan ook niet over de Eerste Wereldoorlog – hoewel de oorlog altijd merkbaar aanwezig is – maar over de positie van de vrouw in onze samenleving.
Edwin Vissinga
In de Eerste Wereldoorlog moeten mannen uit heel Frankrijk naar het front. De vrouwen blijven echter thuis achter, wachtend op hun mannen. Camille is één van hen. Op een dag ontvangt zij een brief van haar man waarin hij haar vraagt niet langer op hem te wachten. Hij schrijft dat hij niet zal terugkeren. Ondanks zijn brief besluit Camille hem te zoeken. Maar als vrouw zal ze nooit het dorp uit komen en dus besluit ze zich te verkleden als jongen.
Op weg naar het front komt ze een groep soldaten tegen. Ze wil met hen mee, maar mag niet, omdat ze denken dat ze een Duitse spion is die zich voordoet als jongen. Wanhopig dat ze haar man nooit meer zal zien gooit ze zichzelf in een rivier. Daarop wordt ze toch gered door één van de soldaten. Ze besluiten haar toch mee te nemen omdat ze zich anders van kant zou maken. Toch blijft er een groot wantrouwen tegen haar.
Pas als zij de groep redt van vergiftiging wordt zij langzamerhand geaccepteerd. Dan blijkt dat de groep niet op weg is naar het front, maar probeert te vluchten naar het neutrale Nederland.
Hoewel dit alles zich midden in de Eerste Wereldoorlog afspeelt wordt de kijker iedere scène van loopgraven bespaard. Toch is de oorlog altijd aanwezig in de vorm van het gerommel van de artillerie, in de verhalen van de soldaten en misschien wel het meest sprekend, in de slaap van de soldaten.
Het ontbreken van veel geweld in de film in combinatie met het ontbreken van achtergrondmuziek geven de film een rustig tempo. Het maakt de film daarom fijn en zeker de moeite waard om te zien. Het schept een bijzondere, bijna dromerige sfeer die sterk afsteekt tegen andere oorlogsfilms.
Aan het einde van de film wordt Camille bijna verkracht door een verstandelijk gehandicapte. Ze wordt echter gered door de leden van haar groep maar ze zijn er nu ook achter dat zij een vrouw is. Hoewel iedereen hier erg van opkijkt, blijven ze haar accepteren. Geen vervelende opmerkingen, geen vieze grappen. Ze accepteren haar. Maar was dit ook gebeurd als ze vanaf het begin hadden geweten dat ze een vrouw was? Hoogstwaarschijnlijk niet.
De film laat dan ook mooi zien wat voor positie je in de samenleving krijgt toegewezen aan de hand van wie of wat je bent. Ook al speelt de film zich bijna 100 jaar geleden af, maakt onze maatschappij vrouwen nog steeds tot vrouwen die ‘wanhopig wachten tot hun man thuis komt?
’La France is uitgezonden in het kaden van ‘Ciné Premières’: Een Frans filmfestival waar alleen maar Franse cultuurfilms worden vertoond. Het festival biedt ruimte aan een paar klassiekers uit de Franse cinéma maar vooral aan veel nieuwe Franse films die je anders nooit in Nederland zou kunnen zien. Het festival wordt ieder jaar georganiseerd door het Centre Culturel Français en de cultuurbioscoop Images in Groningen. De films worden vertoond in Groningen (stad en provincie), Amsterdam, Den Haag, Nijmegen, Rotterdam en Den Bosch.