Nooit leuk wanneer je geld moet terugbetalen aan de Belastingdienst. Dan kun je beter bij de familie Brennikmeijer (C&A) horen. Als je weet dat dit soort rijke families geen rooie cent belasting betaalt en ondertussen alleen maar meer geld opstrijkt, is het dan raar dat je heel erg boos wordt als jongere met een laag inkomen, zoekend naar die baan die er niet is? In plaats van je woede te bekoelen op straat kun je ook een papieren rel veroorzaken. Hieronder een brief aan de Belastingdienst, met kopie aan het Ministerie van Financiën.

Annabelle Schouten

Daar vielen ze: de enveloppen van de afdeling Toeslagen. Over 2008 en 2009 moet ik te veel overgemaakte huurtoeslag terugbetalen. Want over die jaren verdiende ik te veel.

Ja, wat versta je onder te veel? Als uitzendkracht kun je net rondkomen van een maandinkomen van 1200 euro. Maar goed, oké, regelingen als de huurtoeslag zijn er om de mensen te helpen die het echt hard nodig hebben, de mensen die op een bestaansminimum zitten, de mensen die van de voedselbank afhankelijk zijn. Dat zijn nou eenmaal de spelregels. Elke hardwerkende Nederlander heeft zich daaraan te houden. Niks mis mee.

Nee, dan de hardwerkende familie Brenninkmeijer, de eigenaars van C&A. Ja, wat versta je onder hardwerkend? Ze zitten op een vermogen van 21 miljard, terwijl ze andere mensen heel hard en steeds harder voor zich laten werken. Maar goed, ze zijn bezitters van een groot concern en hebben miljarden euro’s aan beleggingen uitstaan, dus financieel moeten ze hun zaakjes op orde hebben. Een eigen bank is dan wel zo handig, een familiebank die geheel ter beschikking staat van de familie Brenninkmeijer.

Met zoveel vermogen en met zo’n bank zullen ze vast wel wat belastingcentjes moeten afdragen. Nee? Wat?! Helemaal niks. Geen vennootschapsbelasting??! Zo. En wat voor trucje hebben ze daarop bedacht? Een liefdadigheidsstichting met de Anbi-status is eigenaar van de bank. Zo. Algemeen Nut Beogende Instelling. Nou, dan zal die familiebank vast een steentje bijdragen aan de armoedebestrijding in Nederland. Die mensen die bij de voedselbank komen mogen toch maar blij met zulke weldoeners.

Oh. Dat doen ze niet? Ach, natuurlijk! Ze steken het in hun eigen zak. Hoe kom je anders aan 21 miljard euro? Niet door alleen maar hard te werken. Mijn ouders werken al meer dan 40 jaar heel hard en steeds harder, maar die hebben niet zo’n vermogen en al helemaal geen familiebank en toch betalen ze zich scheel aan belastingen.

Wel de winst opstrijken maar geen belasting betalen, is dat geen fraude? Zo. Dat mag gewoon volgens de wet. Wat is dat dan voor misselijkmakende wet? Oh. Dat is een politieke keuze geweest. Regeringen gaan daarover. Dus of er nou een sociaal-democratisch, liberaal, christen-democratisch, centrumlinks, centrumrechts of weet ik wat voor regering er zit: zij maken dit soort wetten en houden ze in stand. Sterker nog, zij verdedigen deze wetten met hand en tand.

Nou is het me helemaal duidelijk. De staat, en daarmee de Belastingdienst, is er niet voor de hardwerkende Nederlander – en daar horen ook de hardwerkende medewerkers van de Belastingdienst bij –, ja, behalve dan om te veel aan toeslagen weer terug te eisen als ze ‘te veel’ verdienen. De staat is er alleen voor de grote bezitters, voor de eigenaren van grote concerns, voor de miljonairs, voor de allerrijksten families die parasiteren op de rijkdom die de hardwerkende Nederlanders bij elkaar hebben vergaard.

Diefstal is het. Families met zo’n vermogen die geen belasting betalen zijn criminelen. Als de hardwerkende Nederlanders het voor het zeggen krijgen in dit land gaan ze achter slot en grendel. Natuurlijk nadat ze onteigend zijn. Ach nee, natuurlijk niet. Het is geen onteigening. Het is alleen maar laten terugbetalen omdat ze ‘te veel’ verdiend hebben.