De inauguratie van Donald Trump op 20 januari 2017 voelt voor vele progressieven als het begin van het einde. Zijn overwinning verandert echter niets aan het ware karakter van de VS als leider van de imperialistische wereldorde. Onder Trump gaat de strijd tegen de door de VS geleide kapitalistische afbraak en oorlogspolitiek door onder nieuwe voorwaarden, ook in Nederland.
De kapitalist Trump heeft tegen alle peilingen in de verkiezingen gewonnen. Acht jaar Obama kon de economische crisis, de uitzichtloze oorlogen en de toenemende etnische spanningen in de VS niet oplossen. Veel Amerikaanse kiezers stemden daarom nu voor de illusie van meer banen, het terugdringen van immigratie en de hoop om ‘het establishment’ een klap uit te delen.
Al snel bleek echter dat het Amerikaanse grootkapitaal maar al te bereid is zich aan Trump aan te passen, en andersom. Trump verzamelt een zakenkabinet van miljardairs, bankiers en generaals om zich heen. Trump behartigt daarmee juist het belang van bepaalde delen van ‘het establishment’.
De praktijk zal uitwijzen welke binnenlandse verkiezingsbeloften Trump waar kan maken. Veel van zijn programmapunten kunnen niet worden uitgevoerd zonder de uitbuitingsgraad te verhogen. De ‘banenmachine’ van rechtse politici mondt al te vaak uit in een toename van tijdelijk werk tegen een beperkt loon. Geen wonder dat het Nederlandse uitzendbureau Randstad al optimistisch op Trump gereageerd heeft.
Wel lijkt Trump hier en daar te breken met de oorlogspolitiek van het Amerikaanse imperialisme, maar schijn bedriegt. Trump en Poetin bestrijden het jihadisme in Syrië niet uit liefdadigheid, maar uit eigenbelang. Intussen creëert Trump nieuwe spanningen met Iran, steunt hij de bezettingspolitiek van Israël, en zal hij nieuwe pogingen tot ‘regime change’ in socialistisch Cuba op touw zetten.
Van de NAVO-bondgenoten, waaronder Nederland, zal Trump hogere defensie-uitgaven en meer inzet verlangen om het imperialistische bondgenootschap te versterken. Het zou een illusie zijn om te denken dat een nieuw Nederlands kabinet straks verzet tegen de VS zal bieden, ongeacht wie er in dat kabinet zit, ongeacht hoe kritisch men eerder over Trump was.
Met name linkse en progressieve krachten zijn de afgelopen periode sterk geweest in het bekritiseren van Trump persoonlijk, maar hebben hun kritiek op het imperialistische stelsel als geheel laten varen. En dat terwijl er steeds minder over bleef van de ‘hope and change’ van Obama. Juist deze desillusie heeft Trump mede aan de macht geholpen.
In Nederland zal een soortgelijke desillusie leiden tot een nieuwe greep naar de macht door de PVV. Geert Wilders hoopt door het opkloppen van racistische spanningen een Nederlands ‘Trump-effect’ te genereren, en zelfs als hij niet in de regering komt, zullen andere partijen hem op rechts proberen in te halen met een net zo reactionaire politiek.
Tegenover de rassenstrijd van Trump en Wilders staat de klassenstrijd van de werkende bevolking en haar bondgenoten. Deze strijd heeft ook een internationale dimensie. Onder Trump wordt het belangrijker dan ooit om de vredesbeweging te versterken. De Communistische Jongerenbeweging roept de werkende bevolking en alle progressieve jongeren op om niet alleen Trump te bestrijden, maar ook het VS-imperialisme, de NAVO, de EU en de gehele imperialistische wereldorde.
Strijd tegen Trump betekent strijd tegen het imperialisme, ook in Nederland:
- Terugtrekking van Nederland uit de NAVO, de EU en alle imperialistische organisaties.
- Amerikaanse kernwapens uit Nederland.
- Geen Nederlandse troepen naar Oost-Europa; geen ratificatie van het Associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne.
- Solidariteit met de Amerikaanse arbeidersklasse en onderdrukte bevolkingsgroepen in de VS; tegen de verdeeldheid en discriminatie onder Trump.
- Solidariteit met de Palestijnse bevolking in de strijd tegen de Israëlische bezettingspolitiek, gesteund door Trump.
- Solidariteit met socialistisch Cuba; tegen de nieuwe aanvallen op Cuba onder Trump.