De Revolutionaire Regering van de Republiek van Cuba veroordeelt de escalatie van druk en acties van de kant van de Verenigde Staten tegen de Boliviaanse Republiek van Venezuela. Zij treffen zelfs al voorbereidingen voor een militair avontuur onder het mom van een ‘humanitaire interventie.’ Cuba roept de internationale gemeenschap op om zich te mobiliseren om dit te voorkomen.
Tussen 6 en 10 februari 2019 zijn er verschillende militaire transportvliegtuigen naar vluchthavens zoals de Rafael Miranda vluchthaven in Porto Rico, de San Isidro vliegtuigbasis in de Dominicaanse Republiek en anderen gelegen op strategische locaties in het Caribisch gebied gevlogen, hoogstwaarschijnlijk zonder dat de regeringen van de betreffende landen hier weet van hebben. Deze vluchten vertrokken vanuit militaire basissen in de Verenigde Staten, van waaruit Special Operation en US Marine Corps troepen opereren. Deze troepen zijn in het verleden herhaaldelijk gebruikt voor geheime operaties gericht tegen leiders van anderen landen.
De media en politici in de Verenigde Staten zelf, hebben onthuld dat extremistische figuren in de genoemde regering een lange geschiedenis kennen van acties en belasteringen gericht op het ontkennen van oorlogen. Hedendaagse voorbeelden hiervan zijn John Bolton de Nationale Veiligheidsadviseur en Mauricio Claver-Carone de directeur van de Nationale Veiligheidsraadbureau van zaken op het Westelijk Halfrond. Deze figuren hebben de couppoging in Venezuela door middel van een illegale zelf benoemde ‘president’ ontworpen en grondig georganiseerd. Hiervoor hebben ze fondsen geworven, mede door hun posities in Washington en rekenen ze op de oogluikende toelating van Marco Rubio, senator van de anti-Cubaanse maffia van Florida.
Zij zijn dezelfde die, ofwel persoonlijk ofwel via de State Department, hoge druk hebben gezet op verschillende regeringen om hen te dwingen de roep voor nieuwe presidentiële verkiezingen in Venezuela te steunen. Tegelijkertijd promoten zij de erkenning van een onruststoker die zelf amper 97000 stemmen wist te halen voor het parlement tegenover de constitutionele president Nicolás Maduro Moro die afgelopen mei meer dan 6 miljoen stemmen behaalde.
Na het verzet van de Venezolaanse bevolking tegen de couppoging, duidelijk door de massale betogingen ter ondersteuning van President Maduro en de loyaliteit van de Nationale Boliviaanse krijgsmacht, heeft de regering van de Verenigde Staten de internationale politiek en mediacampagne tegen Maduro geïntensifieerd en verstevigde ze de economische sancties tegen Venezuela. Ze blokkeren Venezolaanse fondsen in banken, die miljarden dollars waard zijn. Dit gaat gepaard met diefstal van olie en brengt grootschalige humanitaire schade voort.
In aanvulling op deze wrede en onverdedigbare plundering, wil de Verenigde Staten een humanitair voorwendsel fabriceren om militaire acties te starten tegen Venezuela op het grondgebied van deze soevereine natie. Hiervoor nemen ze toevlucht tot intimidatie, druk en dwang, en een vermeende humanitaire hulp die duizend keer lager is in vergelijking met de economische schade veroorzaakt door de belegering opgelegd door Washington.
De onruststoker en zelfverklaarde ‘president’ treft schaamteloos voorbereidingen door de militaire interventie van de Verenigde Staten te verpakken als het ontvangen ‘humanitaire hulp’, en heeft de soevereine en trotse afwijzing van die manoeuvre beschreven als een “misdaad tegen de mensheid.”
Hooggeplaatste Amerikaanse ambtenaren herinneren ons elke dag op arrogante wijze dat als het op Venezuela aankomt, “alle opties op tafel liggen”, inclusief militaire acties.
In het proces van het maken van voorwendsels heeft de regering van de Verenigde Staten haar toevlucht gezocht tot misleidingen en laster, doordat zij een ontwerpresolutie heeft ingediend bij de VN-Veiligheidsraad die cynisch en hypocriet diepe bezorgdheid uitte over “de mensenrechten en de humanitaire situatie …, de recente pogingen om de levering van humanitaire hulp te voorkomen, de miljoenen Venezolaanse vluchtelingen en migranten, het buitensporige gebruik van geweld tegen vreedzame betogers, de ineenstorting van de regionale vrede en veiligheid ” in Venezuela, en dringt er op aan” de nodige stappen te ondernemen.”
Het is duidelijk dat de Verenigde Staten de weg opent voor het onder dwang tot stand brengen van “een humanitaire corridor” onder “internationaal toezicht”, een beroep doen op “de verplichting om burgers te beschermen” en “alle noodzakelijke stappen” nemen.
Het is de moeite waard eraan te herinneren dat soortgelijke gedragingen en voorwendselen door de VS werden gebruikt tijdens de inleiding tot de oorlogen die het had gelanceerd tegen Joegoslavië, Irak en Libië, wat resulteerde in enorme menselijke verliezen en groot leed veroorzaakte.
De Amerikaanse regering probeert het grootste obstakel in de imperialistische overheersing van Latijns-Amerika te verwijderen, de Bolivariaanse en Chavistische Revolutie, en berooft ondertussen de Venezolaanse bevolking van de grootste gecertificeerde oliereserve van de planeet en van talrijke strategische natuurlijke hulpbronnen.
Het zou onmogelijk zijn om de droevige en pijnlijke geschiedenis te vergeten van Amerikaanse militaire interventies die meer dan eens zijn gepleegd in Mexico, Nicaragua, de Dominicaanse Republiek, Haïti, Cuba, Honduras en meest recent Grenada en Panama.
Zoals ook gewaarschuwd werd door generaal Raúl Castro Ruz op 14 juli 2017: “De agressie en het geweld van de coup tegen Venezuela schaadt het geheel van ‘ons Amerika’ en komt alleen de belangen ten goede van degenen die ons verdelen om hun controle over onze volkeren uit te oefenen, die geen morele bezwaren hebben om conflicten vol onberekenbare gevolgen in deze regio te veroorzaken, zoals die we in verschillende delen van de wereld tegenkomen “.
De geschiedenis zal streng oordelen over een nieuwe imperialistische militaire interventie in de regio en over de medeplichtigheid van degenen die het op onverantwoordelijke wijze ondersteunen.
Wat vandaag op het spel staat in Venezuela is de soevereiniteit en waardigheid van Latijns-Amerika en de Caraïben en de volkeren van het Zuiden. Eveneens op het spel staat het voortbestaan van de regels van het internationaal recht en het VN-Handvest. Wat vandaag de dag wordt gedefinieerd, is of de legitimiteit van een regering voortkomt uit de uitdrukkelijke en soevereine wil van zijn volk of uit de erkenning van buitenlandse machten.
De Revolutionaire Regering van de Republiek Cuba roept op tot een internationale mobilisatie ter verdediging van de vrede in Venezuela en de regio, op basis van de principes die zijn vastgelegd in de proclamatie van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied als een Zone van Vrede, die werd aangenomen door de staatshoofden en regeringsleiders van CELAC in 2014.
Het is ook ingenomen met en steunt het Montevideo Mechanisme, een initiatief dat wordt uitgedragen door Mexico, Uruguay, het Caribisch Gemenebest (CARICOM) en Bolivia, dat streeft naar behoud van de vrede in Venezuela op basis van de beginselen van niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van staten, wettelijke gelijkheid van staten en de vreedzame oplossing van conflicten, zoals vermeld in haar recente verklaring.
Cuba is verheugd over de positieve beschouwing van genoemd initiatief door president Maduro Moros en de internationale gemeenschap en spreekt zijn bezorgdheid uit over de categorische afwijzing door de Amerikaanse regering van de initiatieven van dialoog die door verschillende landen, waaronder de onze, worden gestimuleerd.
De Revolutionaire Regering herhaalt haar ferme en onwrikbare solidariteit met constitutionele president Nicolás Maduro Moros, de Bolivariaanse en Chavistische Revolutie en de civiele en militaire eenheid van haar volk en roept alle volkeren en regeringen van de wereld op om de vrede te verdedigen en een gezamenlijke oppositie op te zetten, ondanks politieke of ideologische verschillen, tegen een nieuwe militaire en imperialistische interventie in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied die de onafhankelijkheid, soevereiniteit en belangen van alle mensen van Rio Bravo tot Patagonië zullen schaden.
Havana, 12 februari 2019.