In Cuba is de gezondheidszorg volledig gratis. Het Cubaanse systeem wordt dan ook in de hele wereld gerespecteerd en dient als model voor de ontwikkelingslanden.
Martin Hardenbol
Vóór de Revolutie konden de meeste mensen goede medische zorg niet veroorloven. In de landelijke gebieden waren weinig dokters en in de grote steden kon alleen de bovenklasse medische zorg veroorloven.Toen de socialistische revolutie het overnam, was er maar één medische school en een groot tekort aan artsen, omdat naar schatting 40% van het medisch personeel het land verliet na de revolutie. De meesten vertrokken naar de Verenigde Staten, omdat ze wensten te leven in een antisocialistisch (kapitalistisch) georiënteerde economie.
In de Cubaanse Grondwet wordt gezondheidszorg beschouwt als een recht, gegarandeerd voor elke burger. Medische zorg is, samen met voedsel, kleding, onderdak en scholing, de hoogste prioriteit van de regering. Cuba’s systeem voor de gezondheidszorg is revolutionair omdat in Cuba gezondheidszorg als een mensenrecht wordt beschouwd en minder als een product voor economische winst.Cuba heeft goede vooruitgang geboekt via haar huisartsenprogramma. Kleine steden hebben allen een dokter die de mensen kosteloos kunnen bezoeken. Cuba heeft nu één dokter per 164 burgers, vergeleken met één per 416 in de VS. De doktoren wonen en werken in het gebouw waar hun praktijk is en houden de geschiedenis en behoeften van al hun patiënten bij.
Cuba doet het statistisch gezien ook goed. De kindersterfte van 8/1000 is een van de laagste in Latijns-Amerika en is vergelijkbaar met die van de VS. De levensverwachting van de gemiddelde Cubaan is ook veel langer dan die van mensen in een ander Latijns-Amerikaans land. De drie belangrijkste doodsoorzaken zijn hetzelfde als in de meeste westerse landen: hartziekten, kanker en beroerte. Cuba heeft een uitstekend medisch educatieprogramma. Er zijn 21 medische scholen met jaarlijks 4000 afgestudeerden. Cuba zorgt ook voor het opleiden van doktoren uit ontwikkelingslanden op voorwaarde dat ze terugkeren naar hun eigen land, waar dokters veel meer nodig zijn, dan in westerse landen waar ze veel geld kunnen verdienen. Verder stuurt Cuba ook veel dokters en medisch personeel naar armere landen zoals in Afrika.
De Amerikaanse blokkade heeft ervoor gezorgd dat er tekorten zijn aan medische benodigdheden en dokters moeten nieuwe methoden improviseren om de tekorten het hoofd te bieden, maar Cuba kan niet aan buitenlandse medicijnen komen (de Torricelli Act (VS), verbiedt de verkoop van medicijnen aan Cuba). Voorbeeld: Het William Soler Kinderziekenhuis in Havana heeft 400 bedden, maar het heeft maar één röntgenapparaat, en dat is meer dan 40 jaar oud.
Cuba heeft een zeer geavanceerde biotechnologie-industrie. Deze werkt aan verschillende belangrijke problemen, zoals het vinden van een remedie voor AIDS. De blokkade van de VS zorgt echter voor vertraging bij de onderzoeken en schaadt ook de lokale gezondheidszorg.De Cubanen hebben een natie waar alleen de rijke minderheid profiteerde omgevormd tot een land dat iedereen bereikt: jong of oud, landelijk of stedelijk, leider of boer. Ze hebben het concept van gezondheidszorg hernieuwd en zijn daarmee een voorbeeld voor vele landen, zelfs landen die welvarender zijn dan Cuba. De Cubanen hebben uiteindelijk de zorg van een eerstewereldland naar een derdewereldland gebracht.
Deze transformatie zou nooit zijn voltooid zonder de ideologie van de socialistische revolutionairen die de voordelen voor al haar burgers creëerde. De Cubanen erkennen de intrinsieke waarde van elk individu. Dit heeft voor hun meer prioriteit dan de geneugten van de welvaart. De Cubanen betalen niet voor hun gezondheidszorg, en werken samen om dit te behouden omdat gezondheid voor iedereen een grondwettelijk en mensenrecht is. De gezondheid van de mens heeft geen aansluiting op Cuba met het concept van rijkdom. Het belang is gericht op de persoon, ongeacht zijn status. Door het geld uit de gezondheidszorg te halen, hebben ze de gezondheidszorg teruggebracht waar het aanvankelijk had moeten blijven: de persoon. Cuba heeft het potentieel om boven elke kapitalistische samenleving dan ook, uit te groeien. Een natie van gezonde mensen, verenigd voor dezelfde inspanning, zal de hebzuchtige individuen die tegen elkaar strijden ver achter zich laten.
Bronvermelding:
http://www.runet.edu/~junnever/law/cuba.htm
http://library.thinkquest.org/18355/health_care_in_cuba.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Canadian_and_American_health_care_systems_compared
http://thdblog.files.wordpress.com/2007/02/cuba_system_bbc.gif