Beleefdheid is een groot goed in Nederland. De baas weet je hier op een beleefde manier uit te buiten. De regering ruineert met prettige woorden het levenspeil van de bevolking.
Levin Zühlke-van Hulzen
Naar mijn ervaring moet je vaak bijzonder sceptisch zijn, als je baas heel vriendelijk is en ach zo goed naar het personeel luistert. Want wat is nou het doel van een bedrijf in het kapitalisme? Alsmaar meer winst maken. Aan het werk van het personeel. In dat kader moeten we ieder gedrag van de baas bekijken. Waarom zou hij heel vriendelijk zijn? Om de werkers te weerhouden kritisch te kijken naar de verhouding tussen hun loon en de winst van het bedrijf. Een beetje medezeggenschap hier, een beetje teambuilding daar is enkel bedoelt om het bedrijf productiever te laten functioneren.
Als je aan zijn dikke geldbuidel komt is de vriendelijkheid zo weggeblazen. En laat staan, dat werkers de vakbond mee aan tafel vragen. De vakbond als signaal, dat werkers hun eisen kracht bij kunnen zetten, wordt door bazen niet gewaardeerd.
Positieve maatregelen worden zomaar weer ingetrokken als ze geen geld opleveren. Alsnog liggen er voor de werkers vaak mogelijkheden om hun eigen belang in verbeterde werkomstandigheden te verbinden met het belang van de baas om de productiviteit te verhogen. Een veilige werkplek bijvoorbeeld voorkomt ongevallen. Dat is goed voor de werkers en de baas profiteerd van minder ziekteverzuim en minder onderbrekingen van het werk. Sinds de los-plek voor vrachtwagens bij mij op het werk verbouwd is valt er minder vracht, dus is er minder opruimwerk en minder breuk. Maar als werker moet je heel goed beseffen, dat de baas die daar in mee gaat gewoon slim is. Niet aardig, laat staan goed. Want hij is diegene die vervolgens met de verhoogde winst naar huis gaat.
Probeer dat maar eens ter discussie te stellen. Als je aan zijn dikke geldbuidel komt is de vriendelijkheid zo weggeblazen. En laat staan, dat werkers de vakbond mee aan tafel vragen. De vakbond als signaal, dat werkers hun eisen kracht bij kunnen zetten, wordt door bazen niet gewaardeerd. In mijn bedrijf kon er over alles gepraat worden, zolang maar niet de vakbond er bij kwam en toen we actie gingen voeren mochten de zogenaamde oproerzaaiers geeneens meer mee onderhandelen. Alles wat meer is dan holle woorden roept felle weerstand op van de baas. En dat kan ook niet anders, want eerlijk delen en winst maken kan nooit tegelijk.
Zolang de werkers geen eigen machtsmiddelen hebben, maakt de baas zich nergens druk om behalve hoe hij het personeel weer in slaap kan lullen. De meeste conflicten tussen een bedrijf en het personeel kunnen alleen „beschaafd“ worden opgelost, als de werkers zich met schijnheilige toezeggingen tevreden stellen en hun machteloze positie accepteren in plaats van actief tegenmacht op te bouwen.
Het is óf hun winst óf ons loon.