Lazar

Eind november is de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en-Werkerspartijen gehouden in Athene, dit jaar georganiseerd door de Communistische Partij van Griekenland (KKE) die haar 100-jarige bestaan viert. Het was een behoorlijk groot evenement, meer dan 90 partijen uit meer dan 70 verschillende landen waren vertegenwoordigd. De partijen die deelnamen verschillen van omvang. Sommige partijen zijn klein en groeien nu ze de partij aan het opbouwen zijn, zoals onze eigen NCPN die ook op de bijeenkomst vertegenwoordigd was. Andere partijen spelen al een wat sterkere rol in de arbeidersbeweging in hun land, zoals onze buren van de Duitse Communistische Partij (DKP). Weer andere partijen hebben miljoenen leden.

Enkele aanwezige partijen, zoals de Communistische Partij van Cuba, hebben zelfs de arbeidersklasse geleid in succesvolle revoluties. Ook in Griekenland, waar de bijeenkomst werd gehouden, heeft de Communistische Partij een serieuze status. De delegaties die deelnamen aan de bijeenkomst, woonden ook de centrale viering bij van het 100-jarig bestaan van de KKE, waarbij een stadion gevuld werd met duizenden mensen. En tóch kameraden, is de bijeenkomst volledig genegeerd door álle burgerlijke media in de landen die de kapitalistische wereld omvat. Als je als burger de BBC, NOS, De Telegraaf of op z’n Engels The Telegraph, The Guardian, CNN of Fox News kijkt of leest zou je niet eens weten dat het heeft plaatsgevonden. Zelfs alternatieve mediabronnen zoals Russia Today, de oostelijke tegenhanger van ‘’onze’’ nieuwskanalen die zichzelf erom prijst te laten zien wat in het Westen wordt verzwegen hebben er geen druppel inkt aan besteed.

Was het de meest spraakmakende politieke gebeurtenis van 2018? Nee, waarschijnlijk niet. Maar het is duidelijk dat het alleen al om wat ik net noemde toch een zeker gewicht had en op zijn mínst een vermelding verdiende. Maar ik wil met dit betoog een andere richting in dan die van de klaagzang over het buitenspel zetten van links, dat laat ik graag over aan bepaalde andere partijen die zich daar meer bekwaam in hebben getoond dan ik.

Wat ik graag zou willen benadrukken is dat deze radiostilte geen voortbrengsel is van gebrekkige journalistiek of onoplettendheid. Dit is een bewust en waarneembaar beleid van kapitalistische media, die uiteindelijk blijkt te functioneren als mondstuk van de bourgeoisie, van de eigenaren, de heersende klasse, die de wereld zouden doen geloven dat socialisme/communisme, dood en irrelevant is. Niet meer dan een antiek idee uit het verleden dat geprobeerd en mislukt is en zéker niet serieus genomen zou moeten worden door wie dan ook vandaag de dag.

Het is niet ongebruikelijk dat de burgerlijke media het perspectief van het revolutionair links negeert, in het bijzonder dat van marxisten. Het is in feite een hele uitzonderlijke vorm van censuur waarmee marxisten overal waar mogelijk worden genegeerd

Het is niet ongebruikelijk dat de burgerlijke media het perspectief van het revolutionair links negeert, in het bijzonder dat van marxisten. Het is in feite een hele uitzonderlijke vorm van censuur waarmee marxisten overal waar mogelijk worden genegeerd in het openbare politieke discours zodat mensen niet blootgesteld worden aan hun ideeën of zelfs weten dat zij bestaan. Het wordt marxisten immers niet verboden om te spreken of te organiseren en de illusie dat iedereen vrijheid van meningsuiting heeft blijft stevig overeind, tot het kapitalisme werkelijk bedreigd wordt en deze vrijheid ingeperkt wordt. In veel landen worden communisten dan ook politiek en juridisch vervolgd, zoals in Polen, Ukraine, Sudan, Kazachstan, Pakistan, Rusland en andere landen.

Om een paar recente voorbeelden te noemen van het verzwijgen van de boodschap van communisten, in het Brexit debat in het Verenigd Koninkrijk werd door de media op zo’n manier verslag gegeven dat er maar twee kampen leken te bestaan, ‘’links’’ in de verdediging voor de EU, en rechts ertegen. Nooit is ook maar ergens vermeld dat de stem van links in dat debat zo ongeveer eensgezind tégen de EU was, laat staan hun onderbouwing daarvan.

in het Brexit debat in het Verenigd Koninkrijk werd door de media op zo’n manier verslag gegeven dat er maar twee kampen leken te bestaan, ‘’links’’ in de verdediging voor de EU, en rechts ertegen. Nooit is ook maar ergens vermeld dat de stem van links in dat debat zo ongeveer eensgezind tégen de EU was, laat staan hun onderbouwing daarvan.

De bijeenkomst in Athene in November

Ter verduidelijking, ik bedoel met links echte socialisten van allerlei stromingen en niet de verrechtste sociaaldemocraten en liberalen die in een politiek verwarde wereld nu als links worden beschouwd. In de Verenigde Staten zagen we tijdens de presidentsverkiezingen zo’n zelfde scenario voltrekken. Je zou geloven dat elke Amerikaan Trump of Hillary steunde en hier en daar een enkeling geen van beide. Het revolutionair linkse standpunt dat beide kandidaten burgerlijke marionetten van een andere kleur waren wiens beleid de belangen van de Amerikaanse bedrijfselite trouw vervullen is veelvuldig uitgesproken, misschien wel meer dan ooit tevoren bij een Amerikaanse verkiezing, en door verschillende kandidaten en demonstranten, maar ook hier keerde de media een luide groep de rug toe en hield zich stil.

Wanneer socialisme daar wel wordt benoemd en besproken is het meestal bij idiote rechtse nieuws hosts of politici die opnieuw leven ingeblazen propaganda over het rode gevaar krijsen

Wanneer socialisme daar wel wordt benoemd en besproken is het meestal bij idiote rechtse nieuws hosts of politici die opnieuw leven ingeblazen propaganda over het rode gevaar krijsen en het streven naar socialisme miljarden slachtoffers toeschrijven óf even idiote liberals die denken dat socialisme betekent dat de regering alles ‘’doet’’ en dat de Scandinavische landen (die overigens nu hun eigen crisissen doormaken en opkomend rechts populisme negeren) voorbeelden zouden zijn van socialistische paradijzen. In deze politieke debatten nodigen ze niet eens mensen uit die wel begrijpen wat socialisme inhoud, laat stáán marxisten.

Bijna ieder land ter wereld heeft een actieve Communistische partij met Marxistisch-Leninistische theorie die, hoewel zeker niet onfeilbaar, wel tal van oplossingen biedt voor vrijwel al onze maatschappelijke en economische problematiek.

De reden dat marxisten in het algemeen en de Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen in het bijzonder niet belicht worden is niet moeilijk te ontwaren. Sinds de ondemocratische ontbinding van de Sovjet-Unie hebben de kapitalisten het spook van het communisme, zoals Marx het noemde, op afstand gehouden door het beeld in stand te houden dat het dood is. Voor velen is communisme iets van het verleden, iets dat na een onsuccesvolle poging in de geschiedenisboeken is beland waar het voor altijd zal rusten. Niet iets dat serieus overwogen zou moeten worden en zéker niet iets dat oplossingen biedt voor de problemen die de wereld het hoofd moet bieden. Het probleem met deze redenering is dat hij simpelweg geen hout snijdt. Bijna ieder land ter wereld heeft een actieve Communistische partij met Marxistisch-Leninistische theorie die, hoewel zeker niet onfeilbaar, wel tal van oplossingen biedt voor vrijwel al onze maatschappelijke en economische problematiek. Dus waarom wordt er volgehouden dat het communisme begraven en irrelevant is?

Er wordt gezwegen naar het algemene publiek, marxisten krijgen nergens zendtijd. Dát is waarom er gedaan wordt alsof de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen nooit plaats heeft gevonden, omdat het tonen ervan in één klap het perspectief van een deel van de bevolking zou kunnen veranderen en het beeld van communisme als dood en irrelevant in beeld, geluid en woord op z’n kop zet.

Er wordt gezwegen naar het algemene publiek, marxisten krijgen nergens zendtijd. Dát is waarom er gedaan wordt alsof de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen nooit plaats heeft gevonden, omdat het tonen ervan in één klap het perspectief van een deel van de bevolking zou kunnen veranderen en het beeld van communisme als dood en irrelevant in beeld, geluid en woord op z’n kop zet. Ik concludeer hieruit dat de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen laat zien dat communisme relevanter is dan ooit en dat het voeren van een totaal stiltebeleid met betrekking tot deze grootschalige gebeurtenis wellicht zelfs een zekere mate van angst aantoont bij de heersende klasse in onze westelijke landen.

Ik concludeer hieruit dat de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen laat zien dat communisme relevanter is dan ooit en dat het voeren van een totaal stiltebeleid met betrekking tot deze grootschalige gebeurtenis wellicht zelfs een zekere mate van angst aantoont bij de heersende klasse in onze westelijke landen.

In schril contrast met deze lijn zien we dat helemaal rechts op het politieke spectrum, zij die het hardst jammeren over censuur, alle zendtijd die ze maar nodig hebben gul gegeven wordt. Media outlets maar ook linksige comedy programma’s tonen continu wat supporters van Trump, Robinson of Molyneux te zeggen hebben. Mensen als Alex Jones trekken miljoenen views op hun kanalen. Ben Shapiro en Jordan Peterson zijn namen geworden die vrijwel de hele jonge generatie kent. Dit alles ondanks de enorme hoeveelheid sexisme, homofobie, racisme en transfobie die ze uitkramen. De reden dat de bourgeoisie deze figuren wél in de spotlight toelaten is dat ze, al hun spierballentaal daargelaten, geen echte bedreiging vormen voor hun belangen, voor het grote kapitaal. ‘’Ze schudden de boel wel wat op’’ zullen we maar zeggen, maar onderaan de streep vallen ze de kapitalistische productiewijze nooit aan en knappen ze gaandeweg ook gelijk wat van het vuile werk op, namelijk het aanvallen van socialisme en het verdeeld houden van de werkende klasse.

‘’Ze schudden de boel wel wat op’’ zullen we maar zeggen, maar onderaan de streep vallen ze de kapitalistische productiewijze nooit aan en knappen ze gaandeweg ook gelijk wat van het vuile werk op, namelijk het aanvallen van socialisme en het verdeeld houden van de werkende klasse.

Samenvattend wil ik stellen dat de burgerlijke pers de 20e Internationale Bijeenkomst van Communistische en- Werkerspartijen negeerde omdat anders het idee dat communisme niet meer bestaat en een dode, irrelevante ideologie is aan diggelen valt, het beeld dat sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie makkelijk subtiel ons politiek bewustzijn in te forceren was. Extreemrechtse denkers en leiders daarentegen krijgen ondanks hun middeleeuwse denkbeelden alle ruimte omdat zij de economische status quo niet bedreigen.Kameraden, wat mij betreft laat deze terughoudendheid zien dat communisme níét irrelevant, begraven of iets van het verleden is. Communisme is springlevend en biedt het enige alternatief voor de uitbuiting van onze planeet en iedereen die daarop werker is.

Kameraden, wat mij betreft laat deze terughoudendheid zien dat communisme níét irrelevant, begraven of iets van het verleden is. Communisme is springlevend en biedt het enige alternatief voor de uitbuiting van onze planeet en iedereen die daarop werker is.