Caetano Antunes
Deze speech werd gegeven op de Anton de Kom herdenking van afgelopen 24 april. Het is namelijk niet alleen van belang om belangrijke en inspirerende figuren te herdenken. De strijd die zij voerden moet voortgezet worden! In dat kader is het belangrijk voor alle Nederlanders om zich te verzetten tegen de restanten van het Nederlands kolonialisme.
Beste kameraden, vrienden, aanwezigen,
De afgelopen jaren kenmerken zich door een toenemende kritiek op het Nederlandse kolonialisme zoals dat bestond in o.a. Indonesië en Suriname. Met ongekend geweld en smerige hypocrisie hield de Nederlandse bourgeoisie lange tijd de volkeren van deze landen onder de duim en zoog deze landen leeg voor haar eigen winsten. Hoewel het kolonialisme als zodanig voorbij is, blijven er overblijfselen van het Nederlandse kolonialisme bestaan. Het Nederlandse Caribisch gebied is hiervan het meest duidelijk voorbeeld.
Vandaag wil ik stilstaan bij de afhankelijkheidsrelatie die ook nu nog bestaat tussen het Nederlandse kapitaal en de bevolking van dit gebied, waaronder Aruba, Curaçao en Sint Maarten als onafhankelijke landen vallen, maar ook Bonaire, St. Eustatius en Saba als zogeheten “bijzondere gemeenten”.
Na de aankondiging van steunmaatregelen in het kader van de coronapandemie ontvingen ook landen binnen het koninkrijk Nederland, namelijk Aruba en Curaçao, steunpakketten. Toen het duidelijk werd dat er steunpakketten verstrekt zouden worden, is er een voorstel ingediend vanuit Nederland om een “Caribisch orgaan voor hervorming en ontwikkeling”, het zogenaamde COHO, op te richten. Deze zou voorwaarden stellen aan de financiële steun voor deze gebieden. In het voorstel staat het volgende:
“Het COHO heeft als doel om te bevorderen dat in Aruba, Curaçao en Sint Maarten hervormingen worden doorgevoerd op het gebied van het openbaar bestuur en de rechtsstaat, overheidsfinanciën en economie. De hervormingen worden neergelegd in landspakketten en vervolgens uitgewerkt in uitvoeringsagenda’s en in concrete plannen van aanpak. Die plannen van aanpak worden door het COHO opgesteld. In het voorstel krijgt het COHO verschillende taken en bevoegdheden toebedeeld om de benodigde hervormingen op te starten, uit te voeren en hierop toezicht te houden.”[1]
Dat wil zeggen dat de pandemie werd aangegrepen om de al beperkte onafhankelijkheid van deze landen verder in te perken, door een orgaan op te zetten dat de taken en bevoegdheden krijgt om verschillende voor het kapitaal gunstige “hervormingen” door te voeren. Dit vertaald zich naar de absurde eis om de lonen in de publieke sector met 12,5% te korten in deze landen. Het wordt zo gepresenteerd dat deze landen “geholpen” worden – in feite worden ze nog dieper in een afhankelijkheidsrelatie gedrukt waar de bevolking uiteindelijk niks aan heeft maar er zelfs op achteruit gaat.
De werkelijke problemen van de arbeidersklasse, zoals stijgende voedselprijzen (een stijging van 13,9% van 2019 tot 2021 op Curaçao) en andere prijsstijgingen[2], grote schuldenlasten[3], slecht onderwijs, slechte wegen en vele andere problemen, worden daar niet mee opgelost. Daarbij komt dat de Nederlandse regering weigert steun te geven als de salariskorting niet wordt doorgevoerd. Kapitalistische hervormingen zullen zich altijd tegen de rechten en belangen van de arbeidersklasse richten.
Daarnaast zorgen ook militaire oefeningen door het Nederlandse leger zorgen voor overlast voor o.a. de lokale vissers. Defensie plaatste bijvoorbeeld in 2019 illegaal een zogenaamd oefendorp op een voormalige plantage op Curaçao. Als reden voor de schietoefeningen werd gegeven dat het terrein gunstig is om te oefenen voor “interventies” zoals bijvoorbeeld die in Afghanistan.
Het Nederlandse leger gebruikt haar Caribische koloniale overblijfselen dus om te oefenen voor haar imperialistische interventies op andere plekken in de wereld![4]Dit is niets nieuws, in het verleden werd hetzelfde in Suriname gedaan, onder het mom van een ‘’dreigende Cubaanse Invasie’’, werden militaire uitgaven goed gepraat. Vandaag de dag is de angst voor Cuba geruild voor de “dreiging” vanuit Venezuela.
De afhankelijkheidsrelatie waar dit gebied zich in bevindt zorgt ervoor dat de arbeidersklasse van deze gebieden, of het nu “onafhankelijke landen” of “bijzondere gemeente’’ zijn binnen het Koninkrijk Nederland, niet de mogelijkheid krijgt om haar eigen toekomst te bepalen. Er wordt vaak het beeld geschetst dat deze gebieden een soort “blok aan het been” van Nederland zijn en dat we de “ondankbare taak” hebben om deze gebieden te “ontwikkelen”. In werkelijkheid is het precies andersom. De overblijfselen van het Nederlandse kolonialisme zijn een blok aan het been van de bevolking van dit Caribisch gebied.
Het is om deze reden dat we als NCPN en CJB zeggen: weg met deze achterhaalde, koloniale overblijfselen! Solidariteit met de vakbondsstrijd in het Caribisch gebied! De arbeidersklasse van Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius en Sint Maarten hebben het recht om hun eigen toekomst te bepalen!
[1] https://www.raadvanstate.nl/@124853/samenvatting-advies-rijkswet-coho/
[2] https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/25360-voedselprijzen-meest-gestegen
[3] https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/25283-schuld-huishoudens-88
[4] https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/25227-meld-overlast-militaire-oefeningen-wacao