Filmreview: Wie milieu en klimaat wil redden, moet strijden voor socialisme!
“Disruption” is een opzwepende documentaire over klimaatverandering. De afdeling Noord-Holland van de CJB heeft de film een tijd terug bekeken (hij staat gratis online op www.filmsforaction.org ). We waren onder de indruk van de heldere uitleg over de stand van zaken rondom klimaatverandering, de feiten maar ook de politieke uitdagingen. Vooral de boodschap van de film konden we als communisten goed navoelen: “Er komt alleen maar verbetering door sociale strijd! De politiek is in handen van de rijken en de bedrijven die verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van milieu en klimaat. Enkel eensgezinde actie van de bevolking kan hun dwingen om serieuze stappen te nemen.”
In deze beschouwing willen we niet diep ingaan op de feiten en de amper vatbare bedreiging die klimaatverandering inhoudt. Bekijk daarvoor de film. Je zult dan begrijpen dat zelfs het “baanbrekende” klimaatakkoord van Parijs lang niet voldoende is en daarnaast ook zeer onrealistisch. Maar eerst toch een paar simpele feiten:
Zoals het er nu voor staat is over 35 jaar een kwart van alle soorten uitgestorven, zijn de oceanen verzuurd en komen er kettingreacties van klimaatverandering en omslaande ecosystemen die volstrekt onvoorspelbaar zijn. Het enige wat we weten is dat de wereld zoals we haar nu kennen niet meer lang zal bestaan. De voedselketens zullen zo zwaar verstoord zijn dat er een grote kans is dat alle grote beesten, zoals ook een groot deel van de mensheid, simpelweg dood gaan van de honger. Grote delen van het landoppervlak worden overstroomd of veranderen in onleefbare woestijn.
“Er komt alleen maar verbetering door sociale strijd! De politiek is in handen van de rijken en de bedrijven die verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van milieu en klimaat. Enkel eensgezinde actie van de bevolking kan hun dwingen om serieuze stappen te nemen.”
En wat gebeurt er ondertussen? Een paar leuke wetten, wat windmolens, een paar zonnepanelen en langdradige internationale onderhandelingen die tot halfbakken akkoorden leiden die in de praktijk niet worden uitgevoerd. Hoe is dat mogelijk? De boodschap van de film is heel helder: omdat wij, het volk, de mensen op heel de wereld, het accepteren. Wij moeten in opstand komen en de wereld redden.
Dat klopt absoluut! Maar hoezo wij? Je zou toch denken dat dat in onze democratische samenleving de taak is van de overheid? De overheid, de staat heeft toch de taak om de zaken te regelen die ons allemaal betreffen? Wetten en regels en afspraken maken zodat de samenleving goed kan functioneren. Volgens communisten is dat dus (helaas!) niet zo.
We leven niet in een samenleving maar in een tegen-leving. De rijken, de kapitalisten en de politieke elite leven op kosten van de rest van de bevolking, met name van de volkeren in de minder ontwikkelde landen. De politieke beslissingen worden genomen ten goede van óf de werkende en werkloze bevolking óf ten goede van degenen die alle rijkdom bezitten. Helaas meestal in het voordeel van die laatsten. Want de rijken bezitten de meeste machtsmiddelen. Onze stelling is dus: degenen die het nu voor het zeggen hebben profiteren van hoe het nu is en willen geen verandering, of kunnen die verandering niet teweeg brengen. De film is hier ook zeer duidelijk over.
Onze stelling is dus: degenen die het nu voor het zeggen hebben profiteren van hoe het nu is en willen geen verandering, of kunnen die verandering niet teweeg brengen.
Heel voor de hand liggende voorbeelden zijn natuurlijk de oliebedrijven, waaronder Shell, dus zelfs onze eigen koninklijke familie die grootaandeelhouder is! Maar daarnaast ook een groot deel van de kunststofindustrie, hun grondstof is namelijk ook olie. De auto-industrie die op olie runt. Dan de voedselindustrie die bossen vernietigt en andere natuurgebieden die het klimaat beschermen. Alleen maar om winst te maken met op grote schaal geproduceerd voedsel dat alle kleine zelfstandige boeren in de afgrond drijft. De chemische industrie, die de meststoffen en gifstoffen hiervoor aanlevert. De vervoersbedrijven die via vrachtwagens, vliegtuigen en enorm vervuilende megaschepen het klimaat opwarmen en vergiftigen.
Ze doen dat allen niet eens uit kwaadaardigheid. Ze doen dat gewoon omdat het de makkelijkste manier is om winst te maken en te concurreren. Zolang het in onze tegen-leving is toegestaan om winst te maken over de rug van het werk van andere mensen, hoe willen we dan voorkomen dat winst wordt gemaakt over de rug van dieren, planten, milieu en klimaat, die zich in tegenstelling tot mensen geeneens kunnen verweren?
De veranderingen die nodig zijn in onze gehele productiewijze zijn zo vergaand dat ze zo grote investeringen vereisen dat alle grote bedrijven, concerns en multinationals gewoon failliet zouden gaan. Het geld, de winsten uit het verleden, die hiervoor nodig zouden zijn, die zijn namelijk allang uit de bedrijven onttrokken. Ze zijn verdwenen in de zakken van de eigenaren van die bedrijven, geïnvesteerd in luxe vliegtuigen, huizen en jachten of belegd op de beurs.
Als we dus de wereld willen redden, dan zit dáár het kapitaal dat we nodig hebben om onze productie, onze economie op de kop te zetten. Daarvoor moeten we echter begrijpen dat we onze tegen-leving waar we in zitten serieus moeten nemen. Inderdaad, zoals de film zal laten zien, we moeten er tegen in gaan. We moeten eisen dat degenen die nu de macht en het geld hebben hun macht en hun geld inleveren en dat we dan sámen onder leiding van de beste wetenschappers en technici een andere wereld gaan opbouwen. Een echte samenleving. Hopelijk zijn we daarmee op tijd voordat het te laat is. Déze boodschap moeten we vertellen, hiervoor moeten we strijden. Die andere wereld waar wij van dromen is niet alleen mogelijk, zij is noodzakelijk.