AMSTERDAM – Al enkele weken klinkt er gedonder. Een leus geverfd op een muur van een kantoor luidt: ‘De Vette Jaren Zijn Voorbij’ en de Rode vlag met de hamer en sikkel wappert stralend hoog op het gebouw. Toch heeft niemand binnen verf aan zijn handen of de vlag gehesen. Dat zou je tenminste niet verwachten van de mensen die de Miljonair Fair dit jaar in Amsterdam RAI organiseren. En daar draaien de protesten nou allemaal om, de Miljonair Fair van de Unfair.

Jordy Klabbers

De Miljonair Fair is een evenement georganiseerd voor de superrijken in Nederland. Daar kunnen de gegoede Nederlanders rond kijken voor nieuwe luxe zoals de duurste auto’s, designerkleding met een overvloed aan bont en andere speeltjes. Speeltjes die geen normale burger zich kan veroorloven. Hoewel het daarbij nog de vraag is of een normale burger überhaupt die extravagante luxe-artikelen zou willen bemachtigen. Journalisten stelden die vraag ook herhaaldelijk aan deelnemers aan het protest bij de opening van de Miljonair Fair op donderdag 11 december jl. Een protest opgezet door DIDF, SP, IS, de Bijstandsbond en andere organisaties.

Ook waren leden van de CJB en de Nieuwe Communistische Partij Nederland (NCPN) aanwezig om de actie moreel te ondersteunen en te flyeren met pamfletten waarin de achtergronden van de kredietcrisis worden belicht. Een andere populaire vraag onder de journalisten was of de actievoerders nou eigenlijk niet stiekem jaloers waren. Maar gaat het om jaloezie? Nee, het gaat om het feit dat de crisis is begonnen. Het gaat erom dat de werkende bevolking in Nederland steeds maar aan het kortste eind moet trekken. Het gaat erom dat de rijkdommen die kapitalistisch Nederland ‘verdiend’ heeft afkomstig is van de arbeid over de ruggen van de talloze Nederlandse en buitenlandse arbeiders. Als iemand vraagtekens zet bij jaloezie, dan kan men ook wel vraagtekens zetten bij rechtvaardigheid. Is het rechtvaardig dat de overheid het steeds makkelijker maakt voor de grote bedrijven en de kosten voor de gewone burger stijgen?

Kijk enkel naar de boodschappen waar men steeds meer geld kwijt aan is, de zorgverzekeringen, etc. De kleine ondernemer die gewurgd wordt door overheidsregels die enkel ten goede komen van de grote bedrijven. Is het rechtvaardig dat vooral voor ouderen met moeite aan hun zorg komen? Ouderen die ons land hebben opgebouwd na de oorlog in de moeilijkste omstandigheden. Is het rechtvaardig dat studenten steeds vaker moeten lenen om hun collegegelden en dure studieboeken te betalen? Dan is de vraag, spreken wij over jaloezie of rechtvaardigheid?

De protestactie was een goed initiatief om de aandacht te vestigen op het feit dat het asociaal is om in een tijd van crisis en oprukkende armoede een dergelijk evenement van geldverspilling te laten plaatsvinden. Daarom was de actie een protest die wij communisten van harte moreel ondersteunen. Maar de werkelijke strijd tegen onrecht die de bevolking zal moeten voeren is een strijd van de verdediging van onze sociale en democratische rechten die nu al door het neoliberalisme ver zijn afgebroken. Strijd vanuit de vakbonden en ook lokaal tegen afbraak van sociale voorzieningen. Het is nu al niet meer alleen een strijd van bescherming, maar ook één van herovering van onze verloren rechten, morele plichten en verantwoordelijkheden. Inderdaad, de vette jaren zijn voorbij.