‘Strijd tegen zionisme ook van belang voor Nederlandse arbeiders en studenten’

Ties Korrel

Afgelopen maandag verzamelden zich zo’n honderd studenten en medewerkers van de Radboud Universiteit (RU) voor een demonstratie uit protest tegen de pogingen om Mohammed Khatib te weren uit Nederland. Ondanks verwoede pogingen van de extreemrechtse Nederlandse overheid lukt het de organisatie alsnog om Khatib te laten spreken via video. Voorwaarts was aanwezig, samen met een handjevol cameraploegen van lokale en landelijke media.

Al een jaar lang zetten medewerkers en studenten van de RU zich in voor het verbreken van banden met alle organisaties die, direct of indirect, zijn betrokken bij de Israëlische genocide op het Palestijnse volk. Als poging om meer nuance in het debat op de campus aan te brengen nodigden docenten Khatib – Europees coördinator van het Palestijnse solidariteitsnetwerk Samidoun – uit om een lezing te geven over de criminalisering en verzet van de Palestijnse diaspora. Ondanks toestemming van het College van Bestuur (CvB) van de universiteit censureert de extreemrechtse Nederlandse regering de lezing, door Khatib’s komst op ondemocratische wijze te verhinderen. En dat pikken de Nijmeegse studenten en medewerkers niet. Ook de NCPN sprak zich in een verklaring uit tegen het blokkeren van de komst van Khatib en mogelijke plannen om Samidoun te verbieden in Nederland.

Burgerlijke belangen

De middag begint met een korte speech voor het Spinozagebouw, waarin de organisatie aangeeft niet onder de indruk te zijn van de rammelende juridische argumenten van de Nederlandse regering om Khatib te weren. Na een korte mars houdt de stoet halt bij het veldje waar afgelopen zomer medewerkers en studenten een Palestina-solidariteitskamp hadden opgericht. Daar neemt Sjoerd, secretaris van Nijmeegse studentenvakbond AKKU en CJB-lid, de microfoon in handen. Voor hem staat het verhinderen van de aanwezigheid van Khatib voor een verdere escalatie om de Palestinabeweging in Nederland in diskrediet te brengen en te illegaliseren: “Het voorbeeld van Samidoun laat opnieuw zien hoe de Nederlandse heersende klasse probeert de strijd voor vrijheid van een compleet volk weg te zetten als ‘terrorisme’. Daarbij beschouwt het elke kritiek op de zionistische bezetting, apartheid en genocide als antisemitisch.” 

Volgens Sjoerd is deze repressie niet enkel toe te schrijven aan ‘extreemrechtse en fascistische politici en partijen’ maar is dit een structureel probleem. “Het toont de belangen van de Nederlandse heersende klasse, die enkel bezig zijn met de winstgevendheid van hun monopolies en hun positie in een steeds competitiever imperialistisch systeem.” Hij haalt een voorbeeld aan: de Nederlandse staat sloot onlangs een deal van 250 miljoen euro met de Israëlische wapenfabrikant Rafael, die weer banden heeft met Israëlische instellingen als Weizmann Instituut voor Wetenschap en Techniek en Technion. “Daarmee zijn beiden medeplichtig aan de genocide, terwijl de Radboud vrolijk weigert de banden ermee te verbreken!”

Universiteit veinst medewerking

Terwijl de eerste regendruppels beginnen neer te dalen op de demonstranten maakt Sjoerd duidelijk dat het de actievoerders niet alleen te doen is om deze banden met Israëlische instellingen: ook het voorlopige antwoord van het CvB op de eisen van de demonstranten blijft voorlopig ver onder de maat. Zo kondigde de universiteit op 3 oktober een adviserend ‘ethisch comité’ aan, dat onderzoek moet doen naar deze samenwerkingen. Niet onbelangrijk: de commissie bestaat volledig uit mensen gekozen door het CvB zonder input van de studenten of academici uit de beweging, en de adviezen zijn uiteraard niet bindend. Een “vertragingstechniek” die het beeld van “vooruitgang en samenwerking moet veinzen,” stelt Sjoerd. 

Bovendien probeerde de RU eerder deze maand de solidariteitsbeweging buitenspel te zetten met criteria voor het organiseren en demonstreren op campus. Daarbij zou de universiteit absolute macht krijgen over het verbieden van bijeenkomsten en acties op de campus, mogen mensen van buiten de universiteit worden geweigerd op bijeenkomsten en demonstraties en zou zelfs worden gecontroleerd op identiteitspassen van studenten en medewerkers. Dit plan werd uiteraard meteen afgeschoten door studenten en arbeiders in de universiteitsraad, maar de verwachting is dat het CvB het plan opnieuw voorlegt volgende maand. “Deze maatregelen en het instellen van een Comité creëren de illusie dat de universiteit meewerkt en vooruitstrevend handelt, terwijl het juist de repressie verergert en de vrijheid van studenten en werkers om te organiseren op campus ondermijnt”, concludeert Sjoerd.

Parkeerplaats

Na een daverend applaus en meerdere leuzen drommen de demonstranten en media zich samen rond een laptop op het veldje. Deze staat op een verrijdbare geluidsbox, van waaruit de toehoorders de stem van Khatib horen. Hij zegt zich niet zo druk te maken dat hij niet fysiek aanwezig is. “Vorige keer gaf ik in Nijmegen een speech op de parkeerplaats bij de campus, omdat we niet op de campus zelf mochten komen. Ik sta liever op een parkeerplaats, want die is schoner dan de campus van een universiteit die meewerkt aan genocide”, merkt Khatib fijntjes op. Het heetste hangijzer voor burgerlijk media kaart Khatib al vrij snel af: de visie van Samidoun op de Hamas-aanval van 7 oktober beschrijft hij namelijk als een ‘normaal antwoord door een volk dat sinds 2006 wordt belegerd en dat sinds 1948 onder koloniaal bewind leeft’. Hij vervolgt zijn betoog: “Ons doel is om het zionisme in Europa te begraven.” 

De strijd tegen zionisme hangt volgens Khatib ook samen met de strijd voor een vrije samenleving voor iedereen. “Deze strijd is niet alleen in het belang van de Palestijnen. Het is ook van belang voor de Nederlandse arbeidersklasse, de studenten en iedereen die gelooft in gelijkheid en rechtvaardigheid.” Het wordt al snel duidelijk waarom burgerlijke politici en journalisten afgelopen week over elkaar buitelden om Khatib weg te zetten als ‘haatprediker’ en ‘terrorist’. “De Nederlandse regering en het parlement vertegenwoordigen niet de wil van het Nederlandse volk. Jullie gaan al een jaar lang de straat op om tegen deze genocide te strijden. Het parlement steunt juist de belangen van de Nederlandse kapitalistische klasse. Niet die van de arbeidersklasse!” 

In zijn betoog haalt Khatib ook aan hoe de Nederlandse bevolking eerder al streed voor de bevrijding van Suriname en Zuid-Afrika, bewegingen die zich ook afzetten tegen bezetting, apartheid en genocide. “Blijf in de straten demonstreren en organiseren, kameraden!”

Petitie

Na een daverend applaus zet de groep zich weer in beweging. De mars over de Nijmeegse campus eindigt uiteindelijk bij het Berchmanianum-gebouw, waar het bestuur zetelt. Daar vraagt Sjoerd nog één keer aandacht voor de petitie die de studenten en medewerkers hebben opgezet: “Ik ben zelf niet per se fan van een nieuwe petitie”, merkt de CJB’er op, “maar we moeten erkennen dat we de beweging dienen te versterken en dat er nog veel werk ligt voor ons.” Met de petitie, onder andere gesteund door studentenvakbond AKKU, hoopt de beweging dat studenten en medewerkers zich uitspreken tegen het ethische comité en de voorgestelde repressieve maatregelen, en vóór het verbreken van banden tussen de RU en organisaties betrokken bij de genocide. De manifestatie eindigt met een oproep om kaartjes te schrijven aan Palestijnse gedetineerden, die vaker wel dan niet vastzitten zonder enige vorm van proces of juridische hulp. 

En zo verspreiden de aanwezigen zich weer ordelijk over de Nijmeegse campus. De tijd van de grote studentenkampementen lijkt voor nu even voorbij, maar met dit soort acties is het glashelder dat de werkende bevolking blijft strijden voor de vrijheid van het Palestijnse volk, en tegen zionistische en burgerlijke repressie en oorlogszucht. 

Vrijheid voor Palestina, stop de genocide!