Heiko
Het nieuws over Cuba in Nederland wordt momenteel gedomineerd door berichten over de protesten op het eiland. De Nederlandse burgerlijke media kunnen hierover nauwelijks hun vreugde verbergen en het gehele propaganda-apparaat wordt gebruikt om de smerigste verdraaiingen over de situatie in Cuba de wereld in te slingeren. Wat er werkelijk aan de hand is, is dat contrarevolutionaire krachten een poging doen om het socialisme in Cuba de nek om te draaien, net nu Cuba in een uiterst moeilijke situatie zit in verband met de coronapandemie. Zij sporen de werkende mensen aan om tegen hun belang in mee te gaan in hun plannen om de opgebouwde arbeidersmacht te breken. De werkende klasse in Nederland moet zich niet laten verleiden om mee te gaan in het anticommunisme van de EU, VS en Cubaanse reactionairen. Zij willen wederom van Cuba een oligarchenspeeltuin maken waarbij de burgerij geniet van casino’s, countryclubs en prostitutie terwijl de Cubaanse bevolking gebukt gaat onder kapitalistische uitbuiting.
“Dit is geen blokkade, noch een embargo. Het is een oorlog.” Dit waren de woorden van de Cubaanse revolutionair en leider Fidel Castro over de criminele blokkade tegen socialistisch Cuba. Een blokkade die het land tot nu toe meer dan 120 miljard euro gekost heeft. Het is een oorlog tegen Cuba die niet gevochten wordt met bommen, kogels en geweren (hoewel in het verleden veel aanslagen zijn gepleegd door terroristische clubs vanuit Miami) maar wel een die de Cubaanse samenleving tot in het diepste van haar ziel raakt. De blokkade zorgt voor een schaarste van voedsel, medicijnen en andere producten op het eiland. Tekorten die de arbeidersklasse van Cuba raken en terechte zorgen opwekken over de toekomst van Cuba. Zorgen die misbruikt worden door binnen- en buitenlandse reactionairen om het socialisme op Cuba aan te vallen.
De blokkade tegen Cuba bestaat sinds 1962 en zorgt ervoor dat Cuba geen handel kan drijven met de Verenigde Staten en andersom. Ook gooit het barrières op om handel te kunnen drijven met de rest van de wereld. Het is ingevoerd na de socialistische revolutie om de jonge socialistische natie kapot te maken. Het imperialisme doet er alles aan om de pogingen van het Cubaanse volk om een samenleving op te bouwen zonder uitbuiting, armoede en oorlog met grof geweld te onderdrukken. Voor de revolutie was Cuba een satellietstaat van de Verenigde Staten waarbij een corrupte overheid het volk onder de duim hield terwijl het Amerikaanse grootkapitaal het land als pretpark gebruikte. Armoede, ongeletterdheid en chronisch gebrek aan medische zorg was het algehele lot van de Cubaanse arbeiders en boeren. Dit is waar de Cubaanse Revolutie tegen streed en nog altijd tegen strijdt. De blokkade tegen Cuba probeert de socialistische revolutie te ondermijnen en het kapitalisme in Cuba te herstellen. De ernstigste problemen die als gevolg van de blokkade ontstonden konden door de hulp van bevriende socialistische landen zoals de Sovjet-Unie worden opgevangen. Maar sinds de omverwerping van de Sovjet-Unie staat Cuba er praktisch alleen voor. Er zijn al vele resoluties door de Verenigde Naties aangenomen die de Verenigde Staten aandringen de blokkade opheffen. Deze heeft de Verenigde Staten tot nu toe altijd naast zich neergelegd, ondanks het feit dat bijna de gehele wereld de blokkade heeft veroordeeld.
Pro-revolutie demonstranten in Havana. Bron: cubanismo.be
Ondanks de economische oorlogsvoering van de Verenigde Staten en andere moeilijkheden heeft Cuba nog steeds gratis gezondheidszorg, gratis onderwijs en gesubsidieerde voedselprijzen. Dit soort basale mensenrechten en de andere voorrechten van het socialisme zijn onder druk komen te staan door de coronapandemie. Een logisch moment in de geschiedenis zou je zeggen om de blokkade wegens humanitaire redenen te versoepelen. Het tegenovergestelde gebeurde en de blokkade tegen Cuba werd na eerdere versoepelingen weer verscherpt onder Trump met meer dan 200 nieuwe sancties. Toerisme en andere reizen vanuit de Verenigde Staten naar Cuba, die belangrijk zijn voor de Cubaanse economie, werden verboden. Zweedse bedrijven weigerden beademingsapparatuur te verkopen aan Cuba omdat ze in handen waren van een groter Amerikaans bedrijf. Humanitaire hulp in de vorm van mondkapjes, beademingsapparatuur en andere benodigdheden om de pandemie te bedwingen mochten niet verscheept worden door Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen. Ook werden geldtransacties vanuit de VS naar Cuba verboden zodat het land er volledig alleen voor zou staan, de maatschappij zou verstikken en om onvrede te kweken onder de bevolking.
Al deze zaken zorgen logischerwijs voor enorme problemen op het eiland en de bevolking heeft het zwaar. Deze situatie wordt veroorzaakt en gesteund wordt door het Amerikaanse en Amerikaans-Cubaanse grootkapitaal, en toegejuicht wordt door delen van de Cubaanse kleinburgerij en andere reactionaire krachten. Machten die niet kunnen wachten om de Cubaanse bevolking als loonslaven te gebruiken voor hun winsten en het land om te toveren in één grote sweatshop ter behoefte van de burgerij.
Ondanks al deze moeilijkheden verzet de Cubaanse bevolking zich tegen deze contrarevolutionaire provocaties. Revolutionaire Cubanen gingen afgelopen weekend massaal de straat op om hun steun te betuigen aan de Cubaanse Revolutie en haar verworvenheden te verdedigen – iets wat in de Nederlandse media niet wordt verteld. Zij vallen niet voor de truc die de Verenigde Staten vele malen eerder gebruikt heeft om socialistische- en andere regeringen die tegen haar belangen ingingen ten val te brengen. Zij staan in de moedige voetsporen van José Martí, Fidel Castro en Che Guevara die eerder vochten voor de vrijheid van Cuba. Als NCPN en CJB steunen wij deze dappere Cubanen in hun strijd om de revolutie voort te zetten. De straten behoren toe aan de revolutionairen!
Imperialisten, handen af van Cuba!
Weg met de criminele blokkade!
Lange leve de socialistische revolutie!