Redactie
Op 23 april overleed op 81-jarige leeftijd de Italiaanse zangeres en actrice Milva. Met haar krachtige en evocatieve stem bracht ze liederen van grote Italiaanse maar ook buitenlandse componisten tot leven. Milva stond bekend als la Rossa (de rode), zowel om haar rode haren als om haar politieke overtuigingen.
Een geliefde zangeres die opkwam voor sociale rechtvaardigheid
Haar echte naam was Maria Ilva Biolcati, en haar loopbaan begon toen ze in 1959 een talentenjacht won. Sindsdien heeft ze talloze liederen gezongen en ook in het theater en in films liet ze haar veelzijdige talenten zien. In haar loopbaan heeft ze samengewerkt met grote componisten en regisseurs, zowel uit Italië als uit het buitenland, want haar talent werd ook internationaal erkent.
Ze was politiek betrokken en in het verleden steunde ze de Italiaanse Communistische Partij (PCI). Milva koos ervoor de cultuur te dienen die gericht is op de worstelingen van de werkende klasse en de droom voor een andere maatschappij. Ze koos voor muziek die zich verzet tegen oorlog, fascisme en de kapitalistische uitbuiting; die opkomt voor vrijheid, gelijkwaardigheid en vrede. Zo is haar stem verbonden met de Italiaanse partizanenliederen, zoals Bella ciao en Fischia il vento , maar ook met veel andere politieke muziek.
‘Milva canta Brecht’
Bijzondere aandacht verdienen haar uitmuntende uitvoeringen van de toneelstukken en vooral ook de liederen van Brecht. Bertolt Brecht (1898-1956) was een Duitse communist en één van de belangrijkste dichters en toneelschrijvers uit de 20ste eeuw. Hij bracht revolutionaire veranderingen in de kunst. Het toneel van Brecht dat Milva opvoerde, zoals L’opera da tre soldi (Driestuiversopera), was dan ook totaal anders dan het traditionele Italiaanse theater.
De toneelstukken van Brecht en de liederen die daarin voorkomen zijn gericht op de arbeidersklasse. Ze hebben niet als doel om het publiek mee te slepen in het verhaal en de emoties van de hoofdpersonages. In plaats daarvan wordt er een ‘vervreemdingseffect’ gecreëerd, om het publiek aan te denken te zetten en kritisch te laten nadenken over de hoofdpersonages en hun beslissingen, en meer in het algemeen over de maatschappij.
Milva bracht meerdere albums uit met liederen van Brecht in het Italiaans. Die waren op muziek van beroemde componisten zoals Kurt Weil (1900-1950) en Hanns Eisler (1898-1962), die nauw met Brecht samenwerkten. Maar ook van de Griekse communistische componist Thanos Mikroutsikos (1947-2019), zoals het anti-oorlogslied Anna non piangere (Anna huil niet).
Milva heeft haar stempel gedrukt op de politieke muziek. Haar stem zal aanwezig blijven in de strijd van de Italiaanse en internationale arbeidersbeweging voor een andere maatschappij, voor het socialisme.
Lungo la strada (Langs de weg), gezongen door Milva. Tekst en muziek komen van de sovjetcomponist Lev Knipper en zijn bewerkt door Gino Negri.