Toespraak antiracismedemonstratie 21 maart

Mijn naam is Dušan. Afgelopen zondag gaf ik een speech bij de antiracisme demonstratie in Den Haag. Dit was voor mij een emotionele ervaring gezien mijn oorlogstrauma tijdens de speech weer naar boven kwam. Ik heb mijn speech opgestuurd naar Voorwaarts voor Lopend Vuurtje omdat ik graag zou willen dat mensen mijn speech nog eens in alle rust een keer zouden kunnen nalezen.

Goedemiddag. Mijn naam is Dušan. Ik ben geboren in de “Federale Republiek Joegoslavië”, te Belgrado. Dit land is vervolgens “Servië en Montenegro” gaan heten, daarna slechts “Servië”. Heden ten dage wordt er getwist over Kosovo, en of het nog bij Servië hoort. Voor dit alles heette mijn land nog de Socialistische Federale Republiek Joegoslavië; zo gaan en gingen de zaken in mijn deel van de wereld, dankzij het imperialisme van vandaag en gisteren…

In 1999, pakweg twee jaar na mijn geboorte, is Joegoslavië illegaal aangevallen door de NAVO, een criminele organisatie waar Nederland tot de dag van vandaag deel van uitmaakt. Dit begon op 24 Maart – bijna precies 22 jaar geleden. Vliegtuigen zijn vanuit Italië, een land dat ook destijds in de zogenaamd “solidaire” Europese Unie zat, de Adriatische zee overgevlogen om civiele doelwitten te bombarderen. Er zijn in mijn land in ’99 illegale clusterbommen op drukke straten ontploft. Verarmd uranium is er in rivieren – waar drinkwater uit wordt geput – gezaaid, waardoor we nog steeds een van de hoogste hoeveelheden kankerpatiënten in Europa hebben. Ik heb het dus over een onmenselijke chemische oorlog tegen gewone, lieve mensen en de natuur waar zij in leven. Talloze huizen vol onschuldige mensen zijn platgebombardeerd.

Ik zou uren kunnen volpraten over de fobie voor overvliegende pesticidevliegtuigen die ik daaraan heb overgehouden – als kind drukte ik me dan tegen de grond, zoals men dat deed toen de sirenes luidden, totdat het all clear gegeven werd. Voor de duizenden mensen die zijn omgekomen komt dat helaas nooit meer. Ik zou nog eens uren vol kunnen praten over persoonlijke ervaringen van vrienden en familie – zoals mijn tante, die toen ze dat akelige gefluit van de bom (fieeeeuuuuwwww) hoorde, mijn neef, toen nog een baby, dicht tegen zich aanklampte, met als hoop dat op zijn minst het kindje de klap zou overleven als ze hem zou beschermen. De echte klap hoor je nooit – zo snel gaat een bom.

Als je het gefluit hoort zit je goed… Daarom mag ik mezelf vandaag gelukkig prijzen nog met mijn tante en neef te kunnen spreken. De echte klap hoor je nooit – hij vaagt je weg zonder dat je hem ooit verneemt. Nog meer uren kan ik volpraten over wat mijn oorlogstrauma momenteel met mij doet…

Lieve mensen, ik ga het zeker nog over racisme hebben. Mijn verhaal vergt gewoon wat context. Ik ben een grote fan van context – hoe meer hoe helderder.

We hebben het hier dus over imperialistische oorlogsmisdaden – daarover valt niet te twisten. Imperialisme heeft Socialistisch Joegoslavië kapotgemaakt – het was een land wat heldhaftig opstond tegen kapitalistische uitbuiting, een land van legendarische partizanen die tegen het gedrocht van het nazi-fascisme vochten en het ook daadwerkelijk overwonnen… maar da’s allemaal niet koosjer als je het de NAVO vraagt. If war is hell, imperialism is the Devil. En de nasleep… dat is het vagevuur.

Joegoslavië lag in puin. Mijn ouders trokken naar Nederland, op zoek naar iets beters voor mij en mijn zusje. Mijn eerste Nederlandse woord was ‘nee’ – ik wou niet naar school met kinderen die ik niet verstond, ik huilde hele dagen van de verwarring en stress. Ik paste me aan, het wende. Wat niet wende, en nog steeds niet is gewend, is de manier waarop mensen zich hier vaak tot mij verhouden. Ik ben nota bene witter dan vele geboren en getogen “autochtone” Nederlanders. Ik word in dit land op straat eerder vanwege mijn snor raar aangekeken, denk ik! Toch was ik allochtoon – een mikpunt van discriminatie. En niet zomaar allochtoon…

Op school verbaasde ik me hoe erg het klasgenoten aanging waar ik vandaan kwam. Ze hadden allerlei waanbeelden, die lieve kleine kindjes bedoel ik dus, over de oorlogen van de jaren 90 en mijn plaats daarin.

Er zijn in de jaren 90 onder andere door Servisch-gedomineerde krijgsmachten onbeschrijfelijk vreselijke misdaden verricht, laat dat duidelijk zijn. Servische burgers die daarna geboren zijn, zoals ik, kunnen daar natuurlijk vrij weinig mee te maken hebben gehad. Echter, in de optiek van die lieve kindjes: ik was Servisch, dus ook ik was een genocidale maniak. Ik was Servisch, dus ik kwam uit een achterlijk kutland. Ik was Servisch, dus ik moest maar terug daarheen; hier willen ze me niet. Hoe het mogelijk is dat kinderen nota bene aan die waanbeelden komen verdient een aparte discussie…

“The Serbs” hebben thuis allemaal kalasjnikovs, slaan hun vrouwen en openen in hun vrije tijd de jacht op Moslims. “The Serbs” moorden Kroaten en Albanezen voor de gein. Dit is het sentiment waar ik in dit land mee te maken kreeg en krijg, in zijn extreemste vorm. Dit sentiment komt voort uit de burgerlijke Nederlandse propaganda uit die tijd. Het was nodig om Serviërs in het algemeen zwart te maken, zodat gewone, lieve mensen, gevoed door pure leugens, vol enthousiasme de militaire interventie zouden steunen. De interventie van ’99, dus, die ik net kort uit mijn eigen ervaring beschreven heb.

De separatisten die tot het uiteenrijten, niet “uiteenvallen”, van Joegoslavië hebben aangezet, kregen aanvankelijk steun… van de NAVO!! Deze separatistische bewegingen zijn de directe oorzaak geweest van de oorlogen van de vroege jaren 90. Joegoslavië, mijn land, is door het imperialisme kapotgemaakt. Alle deelstaatjes van voormalig Joegoslavië, waaronder Kroatië, Servië en Bosnië en Herzegovina, zijn tegenwoordig bananenrepublieken met het vreselijkst mogelijke beleid op economisch vlak. Alles moet geprivatiseerd. Alles moet aanbesteed. Alles moet verkocht aan buitenlandse en binnenlandse tycoons – vooral buitenlandse. Niks voor de mensen – alles voor de rijken. Dit is waar kapitalisme per slot van rekening om draait.

Lieve mensen: sta stil bij het feit dat doordat mijn land door imperialisme uiteen is gereten, ik moet kampen met racistische onzin die mijn kant op wordt geslingerd in dit zogenaamd tolerante land, wat nota bene mee heeft geholpen aan het uiteenrijten van Joegoslavië. Nederland is immers, zoals gezegd, lidstaat van de criminele NAVO.

Hetzelfde is gebeurd in Irak. Er zijn leugens en idiotismen verspreid over Irak en Irakezen, waarna er een nog steeds voortdurende interventie door toedoen van de kapitalisten is gelanceerd. Irakezen hebben vandaag nog steeds een slechte naam in Nederland… Hetzelfde geldt voor Syrië en Syriërs. Sigrid Kaag, die namens Nederland steun verleende aan extremistische gewapende groepen in Syrië, mocht onlangs nog “gewoon” lijsttrekker van het “progressieve” D66 zijn. “Een foute inschatting,” vindt Kaag. Juist… Laten we de zaak eens omdraaien. Stel je eens voor als de Syrische overheid in Nederland gewapende nazi-groeperingen zou steunen! Hoe zou dat uitpakken… Irak en Syrië zijn natuurlijk bekende voorbeelden. En dan vragen we ons natuurlijk met zijn allen af wat we nou in godsnaam met al die vluchtelingen moeten doen! Ze niet platbombarderen zou misschien een goed begin zijn…

Om weer eens gezellig over mezelf te beginnen… Ik ben hier verder ook voor Rus uitgemaakt, voor Turk, voor “Oostblokker” (Joegoslavië zat niet eens in het Oostblok!) en weet ik het wat nog meer. Het is niet eerlijk. Het is gewoon niet eerlijk. Ik heb nergens voor mogen kiezen. Als het aan mij zou liggen, zouden wij, de gehele werkende bevolking van de wereld, achter elke vorm van oorlog, racisme en discriminatie vandaag een punt zetten, koste wat het kost. Maar zo makkelijk zit de wereld niet in elkaar…

De wereld zit momenteel, wat racisme plus imperialisme betreft, als volgt in elkaar: Imperialisme bewerkstelligt racisme tegen Russen (Russofobie), door alles wat met Rusland te maken heeft ten onrechte zwart te maken, ongeacht de ware stand van zaken. Zo bijvoorbeeld de desinformatiecampagne tegen het prachtige Spoetnik-vaccin, wat velen van mijn vrienden en familie in Servië hebben mogen krijgen. De EU overweegt het vaccin nu ook eindelijk, onder druk van het falende vaccinatiebeleid. Gek hè, hoe “het Russische vaccin” nu toch opeens wel oké lijkt? Het zit zo: de NAVO rukt tegen Rusland op, voert telkens weer oefeningen bij de Russische grens uit. De NAVO daagt uit tot oorlog met Rusland, om nieuwe markten te openen voor NAVO-kapitalisten. Dit is waarom Russofobie, racisme tegen Russen, in ons land momenteel wordt bewerkstelligd; om de arbeidersklasse in Nederland de illusie te geven van een eventuele “rechtvaardige oorlog” tegen Rusland.

Zo ook faciliteert imperialisme racisme tegen Chinezen en mensen uit Azië, door leugens te verspreiden over China en Chinezen, zoals het onnozele waanbeeld dat de Chinese regering opzettelijk de pandemie zou hebben veroorzaakt. Amerika verkeert in een handelsoorlog met China – Amerika dreigt het op economisch vlak binnen de kortste keren definitief te verliezen. Kapitalisme draait om steeds meer winst; minder kan simpelweg niet. Daarom zoeken Amerikaanse kapitalisten naar mogelijkheden zoeken, militaire niet uitgesloten, om van China te winnen. Dit is waarom Sinofobie, racisme tegen Chinezen, momenteel wordt bewerkstelligd – om de arbeidersklasse van Amerika, maar ook Nederland, de illusie te geven van een eventuele “rechtvaardige oorlog” tegen China.

Deze zaken worden niet vaak genoeg besproken – omdat dat niet mag. Dezelfde kapitalistische media die al deze desinformatie, deze leugens verspreidt, zwijgt over het racisme wat er als reactie op volgt. Het racisme is de gewenste uitkomst – het bestrijden komt niet ter tafel.

Gelukkig vertegenwoordigen wij, lieve mensen, niet de kapitalisten. Wij staan hier met zijn allen als werkende mensen, als fatsoenlijke mensen, die het allerbeste wensen voor alle lieve mensen op deze blauwe aardbol – of zij nou Russisch, Chinees, Syrisch, Surinaams of Congolees zijn. Wij staan hier als anti-racisten, dus ook als anti-imperialisten, mag ik hopen. Omdat, zoals gezegd, imperialisme racisme bewerkstelligt.

Wat is de oplossing? Een eind aan imperialisme. Dat betekent ook een eind aan kapitalisme, want imperialisme is slechts een hoger, internationaal stadium van kapitalisme. Een eind aan kapitalisme betekent communisme, de antithese van het kapitalisme. Een samenleving die wat weg heeft van het Joegoslavië waar mijn ouders hun gelukkige jeugd hebben mogen doorbrengen, waar veel studenten uit heel Afrika en het Midden-Oosten gratis hebben mogen studeren en leven, uit solidariteit met die landen en hun tragische koloniale geschiedenis.

Het communisme kent geen uitbuiting – arbeid is ten behoeve van eenieder, niet zogenaamde “topmannen” zoals wij die kennen. Als we allemaal voor en met elkaar zouden werken, zouden we elkaar anders zien dan nu. Dan zouden we makkelijker naar elkaar kunnen kijken als medemensen, medewerkers, en niet als tegenstanders op een onmenselijk gesegregeerde arbeidsmarkt. Ook zo maakt het communisme dus een eind aan racisme mogelijk.

Daarom zeg ik: communisme is de enige weg voorwaarts, de enige weg uit de eindeloze nieuwe golven gepropageerd racisme à la hedendaagse Sinofobie, Russofobie en vele anderen, die keer op keer door imperialisme worden bewerkstelligd. En daarom ben ik communist. Opdat nooit meer arme kinderen zoals ik dit soort racisme hoeven te ervaren, na al te zijn platgebombardeerd door de krachten die dit racisme bewerkstelligen.

Dank jullie wel.