Vandaag herdenken we de verzetsstrijder en communiste Hannie Schaft. Op 17 april 1945 werd zij door de nazi-bezetters doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. De CJB heeft in Haarlem posters verspreid en bloemen gelegd bij haar monument om haar te eren.
De daden van Hannie Schaft en haar kameraden, waaronder de zusjes Truus en Freddie Oversteegen, Jan Bonekamp en Jan Brasser, geven ons hoop. Zij tonen dat ook toen al vrouwen en mannen naast elkaar stonden in de strijd voor de bevrijding van alle onderdrukten. Zij werden geleid door de overtuiging dat het kapitalisme het fascisme had voortgebracht. Daarom streden zij niet alleen tegen de Duitse nazi-bezetters en Nederlandse collaborateurs, maar vooral ook vóór het socialisme. Zij wilden voor eens en altijd afrekenen met oorlog, uitbuiting en onderdrukking.
Helaas is deze betekenis van Hannie Schaft tijdens de officiële herdenkingen vergeten geraakt. Men presenteert Hannie Schaft vandaag als feministe, vrijheidsstrijder en heldin, maar vooral als symbool van de zogenaamde vrijheid in Nederland anno 2021. Wij betreuren dat iemand die stond voor een wereld zonder ongelijkheid nu wordt gereduceerd tot een symbool van de zogenaamde democratie onder het kapitalisme.
Als vrijheidsstrijder streed Hannie Schaft niet voor een Nederland waar de politie en veiligheidsdiensten hele wijken mogen afluisteren en waar werklozen dagelijks gecontroleerd en ontmenselijkt worden, zoals vandaag de dag wel gebeurt.
Als antiracist streed Hannie Schaft niet voor een Nederland waar burgers met een zogenaamd niet-Westerse achtergrond drie keer zo vaak werkloos zijn en waar het meest harde en minst betaalde werk vooral wordt gedaan door mensen van kleur of rechteloze arbeidsmigranten.
Zij streed zeker niet voor een Europa dat tienduizenden vluchtelingen aan haar grenzen laat verdrinken.
Als feministe streed Hannie Schaft niet voor een Nederland waar maar 64 procent van de vrouwen economisch zelfstandig is. En waar een eigen inkomen dat zo ‘hoog’ is als de bijstand als ‘zelfstandigheid’ geldt…
Nee, het ‘meisje met het rode haar’ had ook een rood hart. Zij streed voor een nieuwe wereld, voor het socialisme. Zij wist dat een wereldorde gebaseerd op concurrentie en uitbuiting steeds opnieuw oorlog en fascisme zou produceren en dat de strijd tegen racisme, fascisme en oorlog alleen maar gewonnen kan worden als de werkende bevolking het heft in eigen handen neemt. Dat vandaag zelfs corrupte topmanagers een rol krijgen in haar herdenking is een belediging van haar erfenis.
Dat haar herdenking in 1951 werd verboden deed haar nog meer eer dan het huidige misbruik van haar naam voor leuzen tegen zogenaamd extremisme waarbij impliciet en soms zelfs expliciet fascisme en communisme als gelijkwaardige kwaden worden genoemd. Leuzen, die niet alleen het kapitalisme witwassen, maar ook het fascisme. Daarom zeggen wij vandaag:
Hannie Schaft herdenken is strijden voor socialisme!
Lees ook:
www.voorwaarts.net/het-meisje-met-het-rode-haar-75-jaar-geleden-door-de-nazis-doodgeschoten/