Gabriel
Geachte familie, vrienden en kameraden van Roel,
Ik sta hier vandaag namens de Communistische Jongerenbeweging (CJB) en ik voel me vereerd dat ik deze bijdrage mag doen.
Het is ongeveer 3-4 jaar geleden dat ik Roel voor het eerst ontmoette in zijn huis in Amsterdam. We zouden Roel opzoeken op aanraden van een aantal oude kameraden van Roel die hem nog kenden van de CPN, de Februaristaking herdenking en bijvoorbeeld zijn initiatief om Dirk van Nimwegen, de aankondiger van de Februaristaking op de Noordermarkt, te eren en blijven herinneren. Wat me nog het meeste bijstaat van die dag is dat ik het gevoel had dat we te maken hadden met iemand die bijzonder bescheiden was en zeer toegewijd aan de strijd voor een betere maatschappij; iemand die geenszins afgestompt of bitter geworden was door de tand des tijds. Deze strijd voeren in een periode waarin alles wat met het communisme te maken heeft wordt vergalt en verguist is een zware taak. Zeker voor iemand die zolang als Roel heeft geleefd en nooit de moed heeft opgegeven of is meegedraaid met het giftige anticommunisme.
Aanvankelijk wilden we met Roel in gesprek om te spreken over zijn ervaringen met de Februaristaking. We hoopten daarnaast natuurlijk dat hij deze ervaringen wilde delen met de herdenking die we organiseerden, maar we wilden niet te ver op de zaken vooruit lopen. Roel vertelde ons over zijn tijd als schooljongen, in 1941. Over dat hij als kind van een communistisch gezin wist van wat er zou gaan gebeuren; hij probeerde zijn medeleerlingen op zijn school mee te krijgen om mee te doen met de staking. Toen hij erover vertelde kwam er een grote glimlach op zijn gezicht: “die rector van de school, wat een lafaard was dat. Die durfde het niet eens aan om de Duitsers dwars te zitten. Ik riep de leerlingen van de school op om hun tassen op een hoop voor de ingang van de school te leggen en mee te gaan staken.” Ik kon me op dat moment eigenlijk moeilijk voorstellen hoe dat gegaan was maar een ding weet ik wel: toen ik 11 was deed ik dat niet. Het is kenmerkend voor het leven dat Roel heeft geleid: een leven van strijd, onzelfzuchtigheid en een diepe overtuiging voor een wereld zonder uitbuiting, zonder concurrentie en oorlog. Dat was de boodschap van de communistische beweging waar Roel deel van uitmaakte. Ik ben trots nog steeds deel uit te mogen maken van die strijd.
Roel zag in hoe belangrijk die strijd ook vandaag de dag is, in het bijzonder voor jongeren. “Het zou heel goed zijn jonge mensen in de sfeer van de internationale solidariteit op te voeden, in de sfeer van strijden voor verandering van de maatschappij,” dat zei hij toen enkele CJB’ers hem interviewden voor een documentaire over het ANJV die we aan het maken zijn.
We hebben met Roel de afgelopen jaren samengewerkt voor verschillende internationale solidariteitsacties tegen imperialistische interventies, waar hij zich ondanks zijn hoge leeftijd onvermoeibaar voor inzette. Roel’s strijdbare levenshouding en toewijding aan de strijd voor een betere maatschappij zijn een lichtend voorbeeld voor jonge communisten vandaag de dag om door te gaan met de strijd. Een voorbeeld voor mezelf. Ik ben bijzonder dankbaar dat ik Roel heb mogen kennen, ondanks dat we elkaar betrekkelijk kort hebben gekend. De strijd voor een andere wereld, voor het communisme, is een zware taak maar desalniettemin een die we met beide handen vastpakken en nooit meer zullen loslaten, tot de laatste adem.
Opdat we nooit vergeten, en immer voorwaarts gaan.
Ik dank u hartelijk, ook namens de CJB en NCPN, dank u wel.