Ook dit jaar kampeerde de CJB samen met het Belgische Comac op de Hoge Rielen nabij Antwerpen voor het tiende Vredeskamp. Dit jaar stond het in het teken van de economische crisis en dit thema werd dan ook breed uitgewerkt in zowel de workshops als de challenges.
Nina Bouwmeester
“Strijd om de toekomst” – uit lib-dub filmje
Op zaterdag was er de mogelijkheid te luisteren en te discussiëren met Luc Lever, crisisdeskundige. Hij gaf inzicht in het ontstaan van de crisis, met als grootste boosdoeners de overproductie en de banken en de beleggingsfondsen die geld creëren dat er niet is. Een grafiek toonde twee ver uit elkaar staande lijnen: de bovenste vertegenwoordigde het geld waarmee werd gespeculeerd, de onderste het geld dat echt in omloop is. Het werd de toehoorders duidelijk dat de huidige economie een grote luchtbel is, en dat die bel op knappen staat.
Annie Lacroix-Riz, historica en emeritus hoogleraar in de hedendaagse geschiedenis en gespecialiseerd in de collaboratie van de Franse elite tijdens de Tweede Wereldoorlog, richtte zich in haar workshop op de belangen die de politieke en economische elites hebben bij de Europese eenmaking en kon rekenen op een grote schare Franse luisteraars.
Niet alleen de economie maar ook ons klimaat en ecologie lijden onder het kapitalisme en de crisis. Wereldleiders komen samen om klimaatverdragen te sluiten maar schuiven de grote beslissingen steeds meer naar voren. Wiebe Eekman besprak in zijn workshop de klimaattop in Rio de Janeiro en de consequenties van het kapitalisme voor onze natuur. Volgens Wiebe Eekman is het kapitalisme ‘door zijn aard per definitie onduurzaam’; door de zucht naar winst plannen de kapitalisten slechts op korte termijn en houden zij geen rekening met de gevolgen voor de mens en zijn omgeving.
Naast de vele interessante onderwerpen die in de ochtend tijdens de workshops aan bod kwamen, was er ook genoeg tijd voor ontspanning. In de middag waren er challenges met als thema ‘Peoples of Europe, rise up’: een groepje kapitalisten nam het kamp over om ons de consequenties van de crisis met veel autoriteit op te leggen. De weerstand in het kamp groeide en op de twee dag brak er al een revolutie uit, geleid door de Venezolanen die zich vanaf het begin al hadden verzet.
Vanaf dat moment was het tijd voor het grote ‘zotte-project.’ Op de derde en vierde dag van het kamp werkten alle leefgroepen keihard aan een eigen bijdrage voor de ‘lipdub’: een filmpje dat ruim drie minuten duurde en in één lange shot werd opgenomen. Iedere groep had een onderwerp, zoals onderwijs, oorlog, gelijkheid, en liet in een momentopname van vijftien seconde met behulp van borden zien hoe de wereld eruit zou zien als wij het mochten veranderen.
CJB op Vredeskamp 2012
Op maandagavond luisterden we naar de jaarlijkse speech van Comac-voorzitster Aurélie Decoene waarin zij stilstond bij het 10-jarig jubileum van Vredeskamp, terugblikte op de laatste tien jaar Comac en de volgende jaren waarin de crisis centraal zal staan. Ze drukte ons dan ook allemaal met de neus op de feiten: in Spanje worden er elke dag 300 gezinnen hun huizen uitgezet terwijl er drie miljoen leegstaande woningen zijn. ‘En waarom?’ vroeg Decoene zich af: ‘Omdat de speculanten ervoor gezorgd hebben dat er te veel woningen gebouwd zijn.’ Vervolgens vertelde ze over de nog schrijnendere situatie in Griekenland: ‘Eén Griek op drie leeft in armoede, de meeste lonen zijn met de helft gedaald. Geen wonder dat er sprake is van hongersnood en een humanitaire crisis.’ Natuurlijk eindigde ze strijdbaar: ‘Ons wapen, dat is de solidariteit en de kracht van het collectief. Ons wapen is de diepste overtuiging dat de toekomst die de kapitalisten voor ons gereserveerd hebben niet de enige optie is, dat wij een wereld te winnen hebben, dat wij een toekomst te winnen hebben. Zoals de Québecse studenten zeggen: zij hebben misschien wel de sterkste wapens, maar wij hebben de langste adem. En dat zullen we laten zien ook!’
De laatste dag ging Comac de ether in met ‘Radio Rebelde’ en zorgde voor een live uitzending waarin interviews met kampgangers en strijdliederen te horen waren. En natuurlijk is het Vredeskamp geen Vredeskamp zonder een groot kampvuur, waar de marshmallows door de voorste rij boven het vuur werden verwarmd en vervolgens werden doorgegeven naar achteren en waar, al kauwend en drinkend, gezellig met elkaar werd gezongen. Ook een spannend nachtspel in het bos ontbrak deze tiende Vredeskamp niet, net zomin als een spetterend eindfeest met twee DJ’s en als hoofdact muziekgroep ZEP. De tiende editie van Vredeskamp was weer ontzettend leerzaam en gezellig. Op naar Vredeskamp 2013!