Team van de Ambassade van Cuba in Nederland
Op 16 augustus 1925 werd de Cubaanse Communistische Partij opgericht, de politieke en ideologische voorloper van de huidige Communistische Partij van Cuba (PCC). In het onderstaande artikel gaat het team van de Cubaanse ambassade in op deze historische ontwikkeling en de onmisbare rol van de PCC in de hedendaagse strijd van het Cubaanse volk voor een betere toekomst.
Martí¹ kende de details van het patriottische ontwaken dat op 10 oktober 1868 het vuur van de onafhankelijkheid had doen ontbranden en tien jaar lang brandende had gehouden. Dit ondanks dat de doelstellingen en het gewenste resultaat niet werden bereikt.² Hij wist ook dat de Cubanen nog steeds dezelfde gevoelens koesterden, en dat een nieuwe poging, een zegevierende poging geleid door de vooronderstelling van eenheid, zowel mogelijk als noodzakelijk was.
Overtuigen, samenbrengen, mobiliseren, opvoeden – dat is altijd de orde van de dag geweest in de Cubaanse bevrijdingsstrijd. Om dat te concretiseren was een verenigende kracht onontbeerlijk: een partij. Op 10 april 1892 richtten Jose Martí en Carlos Baliño de Cubaanse Revolutionaire Partij op. De PRC was de basis voor de oprichting van de eerste Cubaanse Communistische Partij door Carlos Baliño en Julio Antonio Mella op 16 augustus 1925.
Deze geschiedenis van eenheid, weerspiegeld in een partij, is vervolgens voortgezet. Na de overwinning van de revolutie belande dit in een nieuwe fase. Op 3 oktober 1965 werd de huidige Cubaanse Communistische Partij opgericht, die de Cubaanse Revolutie in al haar uitdagingen en overwinningen heeft geleid. Deze partij is uniek.
De PCC is uniek omdat zij de eenheid waarborgt van alle Cubanen die streven naar een meer democratische, solidaire en rechtvaardige samenleving. In strategisch opzicht garandeert zij de eenheid in een wereld waar politieke versplintering van progressieve krachten de overhand heeft, in het licht van het oprukkende neoliberalisme. De kapitalistische machtscentra begrijpen dat zij, om te winnen, de collectieve vormen van organisatie, verzet en strijd van Cuba moeten verdelen, verslaan of inkapselen. Want ze vormen een reële en effectieve bedreiging voor hun systeem.
De partij is uniek omdat zij het Cubaanse volk kracht geeft. Het dient als onze voornaamste bron bij de verdediging van onze rechten tegen ondermijnende agenda’s uit het buitenland, die ons al meer dan 60 jaar onophoudelijk onder druk zetten om een systeem op te leggen dat deze rechten zou wegvagen.
Zij is uniek omdat zij communistisch is, in een wereld waarin het kapitalisme in een crisis verkeert. Rechts valt de mensenrechten virulent aan ter verdediging van haar klassenbelangen. Er is geen ‘centrum’ dat een echt alternatief vormt voor de confrontatie met de kapitalistische structuren van overheersing en plundering van onze volkeren.
Het is de partij van het volk en voor het volk. De partij van de gewone man, in iedere werkplaats, in iedere buurt. De partij van de intellectueel en de arbeider. De partij die de concepten waarop ons nationale project is gebaseerd voorlegt aan het publieke debat. De partij die ongelooflijke uitdagingen en tegenstellingen heeft overwonnen, zonder de weg van onze soevereiniteit op te geven. De partij die haar ijzeren wil heeft getoond om een geblokkeerde natie vooruit te helpen, de partij van de onwrikbare strijd tegen de blokkade, de eerste die naar voren treedt telkens wanneer het land haar nodig heeft.
Notities
- José Martí was een Cubaans revolutionair, die in de 19e eeuw een belangrijke rol speelde in de strijd voor nationale onafhankelijkheid, nvdr.
- Op 10 oktober 1868 begon de Tienjarige Oorlog, waarin Cubaanse revolutionairen streden voor onafhankelijkheid van het Spaanse Rijk. De onafhankelijkheid zou echter pas veel worden bereikt, nvdr.