Werkgroep Prolefem (CJB-werkgroep over vrouwenemancipatie)

Internationale Werkende Vrouwendag werd voor het eerst in 1911 georganiseerd op voorstel van Clara Zetkin, communiste en symbool voor de internationale vrouwenbeweging. Op 8 maart 1917 staakten en demonstreerden vrouwen in het Russische Sint-Petersburg massaal voor hogere lonen en vrede, onder leiding van o.a. de communiste Aleksandra Kollontaj. Dit was het startschot van de Russische revolutie. Mede als gevolg hiervan verkoos het Internationale Vrouwensecretariaat van de Communistische Internationale in 1921 8 maart definitief tot datum van de Internationale Werkende Vrouwendag, die sindsdien jaarlijks wereldwijd wordt georganiseerd. Een eeuw later is de strijd voor de rechten van vrouwen nog altijd van belang!

Het belang van strijd voor de rechten van vrouwen in Nederland

Vrouwen zijn tot op de dag van vandaag niet gelijkwaardig. Zo is het loonverschil bij voltijdwerkers tussen mannen en vrouwen 14%. Ook is Nederland kampioen wat betreft deeltijd werkende vrouwen, ondanks dat zij vaak meer uren willen werken, en veel vrouwen hebben onzekere flexbanen. Daarnaast is maar 60% van de vrouwen economisch zelfstandig, tegenover 80% van de mannen. Veel vrouwen ervaren bovendien te weinig vrije tijd, door werk of doordat er nauwelijks wettelijke maatregelen zijn die het combineren van moeder zijn met werk of studie faciliteren. Omdat kinderopvang enorm duur is, worden veel vrouwen gedwongen om te stoppen met werken. Verder hebben een schokkende 73% van de vrouwen met seksuele intimidatie te maken gehad, 45% met seksueel geweld en 10% met verkrachting. Het recht voor vrouwen om te beslissen over het eigen lichaam staat ook nog altijd onder druk.

Bij het toeslagenschandaal zijn ongeveer 26.000 ouders die kinderopvangtoeslag ontvingen onterecht bestempeld als fraudeur. Deze ouders werden vervolgens gedwongen om enorme sommen geld (vaak tienduizenden euro’s) terug te betalen – geld waar ze eigenlijk recht op hadden. Hierbij zat ook een racistisch element aangezien de belastingdienst etnisch profileren toepast. Dit is een probleem wat natuurlijk veel werkende vrouwen heeft getroffen en laat de nalatigheid van onze overheid tegenover deze groepen zien.[1]

Ook hebben we moeten toezien hoe tientallen voormalig arbeidsters van chemiegigant DuPont in Dordrecht miskramen kregen door vergiftiging op de werkplaats. Deze arbeidsters werden door de overheid en door het bedrijf in de steek gelaten, het kwam bij de FNV neer om een civiele rechtszaak tegen het bedrijf te voeren.[2]

De CJB komt op voor de belangen van werkende, werkloze en studerende vrouwen! Daarom vechten we voor:

  • Geen onzekere flexbanen zonder rechten, maar zekere en vaste banen voor vrouwen
  • Gelijk loon voor gelijk werk
  • Kinderbijslag moet omhoog en kinderopvang moet gratis worden, zodat geen enkele moeder gedwongen wordt te stoppen met werken als ze dat niet wil
  • Maatregelen tegen seksisme, seksuele intimidatie en geweld tegen vrouwen, beginnende met voorlichting en opvoeding
  • Onmiddellijke maatregelen van de EU voor de bescherming van vrouwelijke vluchtelingen en migranten, die nu vaak lange tijd onder erbarmelijke en onhygiënische omstandigheden leven

‘Meer vrouwen aan de top’ is niet de oplossing, het gaat om de rechten van de gewone werkende, werkloze en studerende vrouwen!

Liberale feministen roepen vaak dat er meer vrouwen aan de top moeten komen, in de directies van bedrijven en in de top van burgerlijke politieke partijen. Maar zij vergeten dat een kleine groep elite-vrouwen niet dezelfde belangen heeft als de absolute meerderheid van de werkende, werkloze, studerende en gepensioneerde vrouwen. Dat er nu een bindend quotum is (sinds december 2019) voor meer vrouwen aan de top van bedrijven, wil nog niet zeggen dat werkende vrouwen erop vooruitgaan. De eerste vrouwelijke CEO bij Albert Heijn heeft bijvoorbeeld niets veranderd aan de arbeidsomstandigheden en lonen van werkende vrouwen bij de Albert Heijn. De voornaamste taak van de CEO is immers zoveel mogelijk winst maken, door werkende vrouwen en mannen uit te buiten. De CJB stelt daarom de belangen en rechten van de werkende, werkloze en studerende vrouwen voorop. Niet voor niets noemde de vrouwenbeweging 8 maart de Internationale Werkende Vrouwendag!

Een andere maatschappij is nodig; socialisme voor echte vrouwenemancipatie

Het kapitalisme heeft lak aan wat vrouwen nodig hebben, aan onze rechten en belangen als vrouwen. De private kapitalistische bedrijven denken maar aan één ding: winst. Om de winst van de grote bedrijven veilig te stellen worden vrouwen geconfronteerd met uitbuiting op het werk en zijn er geen voorzieningen zoals gratis kinderopvang om moeders te ontlasten. Echte vrouwenemancipatie kan alleen bereikt worden in een maatschappij die gebaseerd is op gelijkwaardigheid en die de kapitalistische uitbuiting uitroeit. Die maatschappij is het socialisme.

In de socialistische economie zijn alle grote bedrijven en productiemiddelen niet privaat eigendom van de kapitalisten die winst willen maken, maar is de economie in handen van de werkende bevolking. De socialistische maatschappij verzekert voor alle vrouwen het recht op een vaste baan, maar ook op gratis gezondheidszorg en onderwijs, en betaalbare huisvesting. In het socialisme valt de zorg voor kinderen niet volledig op de schouders van het gezin en vooral de moeder, maar zorgt de maatschappij voor gratis kinderopvang en andere voorzieningen. Alleen de socialistische economie geeft vrouwen economische zelfstandigheid en verzekert de rechten van vrouwen. Veel rechten en voorzieningen voor vrouwen waar we vandaag niet van durven te dromen zijn in het verleden al gerealiseerd in socialistische landen, die hebben bewezen dat vrouwenonderdrukking en seksisme geen onoplosbare problemen zijn en dat grote stappen vooruit kunnen worden gezet wanneer het kapitalisme wordt omvergeworpen en de werkende vrouwen en mannen hun lot in eigen hand nemen.

De CJB roept alle werkende, werkloze en studerende vrouwen en mannen in Nederland, alle jongeren van de werkende klasse, op om te strijden tegen vrouwenonderdrukking, voor een maatschappij waarin de rechten en emancipatie van vrouwen voorop staan, voor het socialisme-communisme!

 

Voetnoten