Samatar
Op 24 april vierden we het leven van de communist en Surinaamse verzetsheld Anton de Kom. Op het Anton de Komplein hielden we toespraken en 1 minuut stilte voor de nalatenschap van de Kom. Om te benadrukken dat Anton de Kom bewogen werd door zijn actieve leven als communist, omwikkelden we zijn standbeeld op het plein met een rode sjerp. Opdat we nooit zullen vergeten wie hij was, wat hij deed, en vooral wat hij voor ons betekent. Tijdens deze herdenking werden verschillende toespraken gegeven en onder andere een van Samatar die we hieronder publiceren.
Goeiedag, mijn naam is Samatar, ik ben 23 jaar oud en ik ben een student. Ik ben hier gekomen namens de CJB met een speech, over ervaringen met racisme, niet alleen uit mijn leven, maar ook over het algemeen in Nederland en buiten Nederland.
Ik ben zelf in Nederland geboren, maar mijn ouders komen uit Somalië, zij zijn gevlucht in 1995 tijdens de burgeroorlog, vanwege de strijd tussen verschillende Somalische groepen en NAVO militaire machten. Maar, de NAVO landen hebben sindsdien weinig gedaan om de Somalische mensen echt te helpen, zoals beloofd. De grootste reden dat de NAVO haar legers stuurt is om 1 ding: grondstoffen. Landen die rijk zijn in grondstoffen zoals olie, goud, lithium, etc. zijn doelwitten. Dit is een voortzetting van de eeuwenoude link tussen kapitalisme en racisme. Multinationals die hun olie zo goedkoop mogelijk willen hebben.
Om een lang verhaal kort te maken; Somalië werd uiteindelijk platgebombardeerd en ging een hele lange tijd zonder een echte regering. Dit is de reden waarom mijn ouders zijn vertrokken. Vanaf mijn jeugd hoorde ik al verhalen van mijn moeder, over het feit dat ze niet tegen het geluid van vuurwerk tijdens Nieuwjaar kon, omdat ze dacht dat ze weer gebombardeerd werd. Of, elke keer dat ze begon te praten over hoe erg ze haar oude huis en omgeving mist. Mijn vader had ook een aantal vergelijkbare verhalen. Dit is de realiteit van militaire interventie, omdat ik zeker niet de enige ben met dit soort verhalen. Vraag maar aan mensen uit Syrië, Afghanistan, Irak en talloze andere landen.
Als mensen roepen ‘’ga terug naar je eigen land!’’, vergeten ze dat ik en vele anderen gewoon hier zijn geboren, maar vooral vergeten ze dat onze landen met toedoen van Nederland kapot zijn gemaakt, dat er niets meer is om naar terug te gaan!
Dit soort commentaar en houding is er helaas niet alleen in alledaagse gesprekken, maar is te vinden in vele hoeken van de Nederlandse samenleving, zoals bijvoorbeeld ook de 2de kamer. Kijk maar naar het Toeslagenschandaal. Duizenden ouders, die vooral van een anders-etnische achtergrond kwamen, waren beschuldigd van fraude, om iets waar ze gewoon legaal recht op hadden, en de regering kwam hier jaren mee weg.
Het toeslagenschandaal is geen toeval. In de lange reeks van aanvallen op de sociale zekerheid is het één van de meest grote voorbeelden: maar niet het enige. Het kapitalisme criminaliseert arbeiders die dankzij werkloosheid, dure kinderopvang, dure zorg, enzovoorts bij de overheid moeten aankloppen om wat extra’s daarvoor te krijgen. Mensen met een “niet-Nederlandse” afkomst krijgen daarbij een dubbele klap te verduren doordat hun nationaliteit als fraude-indicatie wordt gebruikt: met andere woorden, keihard systematisch racisme. Nee, het toeslagenschandaal is geen toeval, maar een aspect van een verrot en failliet systeem.
Dit is natuurlijk een groot en bekend onderwerp omtrent racisme voor de werkende ‘’allochtoon’’, maar ik wil nog een keer benadrukken dat het de natuurlijke uitkomst is van jaren van mensen drukken naar slecht betaald werk, wat ervoor zorgt dat hun kinderen niet de beste middelen kunnen krijgen voor hun ontwikkeling , b.v. scholing, en dat draagt alleen maar bij aan de vicieuze cirkel van armoede bij etnische minderheden, niet alleen in Nederland, maar in de westerse wereld in het algemeen. Het rijkste land van de wereld, de V.S. heeft ‘’moeite’’ met de kosten dekken van gezond drinkwater in Flint, Michigan, dit is een probleem dat na 7 jaar nog steeds bestaat . Maar, het feit is dat deze landen wel de middelen hebben, maar ze kiezen er zelf voor om deze problemen niet op te lossen, omdat dat de winsten van het kapitaal net ietsje minder hoog zou maken.
Het uitbuiten van andere landen door het westen is een probleem dat terug valt te zien in vrijwel elk deel van de economie. Kijk maar bijvoorbeeld naar jouw elektronica, dat gebruikt kan worden door de batterijen met lithium, dat opgegraven wordt door kinderen in West-Afrika, die bijna slavenwerk doen. Of naar jouw T-shirts, broeken, schoenen en jassen, die gemaakt worden in Zuidoost Azië, ook door werkers die bijna niks verdienen. Dit is niet een probleem waarbij je de schuld kan leggen bij de gewone mens zoals jij, of ik. Dit is het systeem dat wij hebben geërfd , en wel moeten gebruiken. Waar kan een student anders hun smartphone of laptop vandaan halen. Het kapitalisme is dominant in de wereld, en het lijkt onze enige optie, maar de oplossing voor deze problemen liggen buiten het kapitalisme, en buiten de globale hegemonie van het westen.
Sommige mensen hebben het idee dat deze problemen opgelost kunnen worden door middel van het promoten van etnische minderheden in machtsposities in de samenleving. Het idee dat meer minderheden als CEO’s of beroemdheden de oplossing zijn. Het probleem is echter dat dat deze problemen diep in de kern van de kapitalistische, burgerlijke staat zitten, en alleen het gezicht veranderen niet zo veel doet. De Amerikaanse president Barack Obama was hier een duidelijk voorbeeld van. Door het kapitaal benoemt tot ‘nobelprijswinnaar van de vrede’ liet hij de eerste Black Lives Matter beweging met extreem politiegeweld neerslaan en ontketende hij de oorlog in Syrië.
Als communisten willen we daarom meer. Natuurlijk staan we achter alle eisen voor gelijkheid en tegen discriminatie, zodat ook mensen van kleur eindelijk een gelijke kans op een goede opleiding en een goede baan krijgen. Maar we weten dat ‘gelijke uitbuiting voor iedereen’ niet voldoende is. Wij strijden, net als Anton de Kom, voor het socialisme, voor échte gelijkheid.
Voorwaarts, kameraden!
Zoals Anton de Kom zei: Strijden ga ik! Eerst na d’overwinning kom ik terug!