Strijd in de 20e eeuw heeft veel opgeleverd. Mannen en vrouwen zijn volgens de wet gelijk. Toch is de onderdrukking van vrouwen na eeuwenlange strijd nog steeds een probleem in heel de wereld, ook in Nederland.
Ondanks allerlei wetten moet er meer gedaan worden om ervoor te zorgen dat vrouwen en mannen echt gelijkwaardig zijn in de maatschappij. Zo is maar 60,5% van de vrouwen, tegenover 79,4% van de mannen, economisch zelfstandig. Na een scheiding kunnen vrouwen maar liefst 25% minder uitgeven. Het loonverschil bij voltijdwerkers tussen mannen en vrouwen is 14%. Nederland is kampioen wat betreft deeltijd werkende vrouwen, ondanks dat zij vaak meer uren willen werken. Verder hebben een schokkende 73% van de vrouwen met seksuele intimidatie te maken gehad, 45% met seksueel geweld en 10% met verkrachting. Het recht voor vrouwen om te beslissen over het eigen lichaam staat ook nog altijd onder druk.
Deze onderdrukking wordt mede gelegitimeerd door ideologie middels seksisme. Vrouwen zouden beter kunnen zorgen, passiever zijn, minder geschikt zijn tegen druk, etc. Openlijke seksisten zoals Baudet, Trump en Bolsonaro krijgen in de politiek steeds meer macht doordat kapitaalgroepen hun steunen. Zo verdelen ze de arbeidersklasse en houden haar met leugens voor de gek. Ook krijgen reactionairen en seksistische intellectuelen zoals Jordan Peterson steeds meer ruimte in de media.
Laten we ons niet afschrikken door gure tijden. Op alle moeilijkheden hebben wij maar een antwoord: Des te meer!
Clara Zetkin
Communiste en oprichtster Internationale Werkende Vrouwendag
Vrouwenonderdrukking bestaat al duizenden jaren, maar het heeft veel langer niet bestaan. Overal ter wereld hielden vrouwen in vroegere samenlevingen een belangrijke positie in de maatschappij. Ze waren gelijkwaardig aan mannen. De komst van uitgebuite bezitlozen en uitbuitende bezitters bracht namelijk de vrouwenonderdrukking. In onze huidige klassenmaatschappij (het kapitalisme) zijn de uitbuiters de kapitalisten en de uitgebuiten, de arbeidersklasse.
‘Mainstream’ feministen roepen vaak dat voor alle vrouwen opgekomen moet worden, dat alle vrouwen belang hebben bij feminisme. Echter vergeten zij de tegengestelde belangen van klassen: een kleine groep uitbuitende elite-vrouwen versus de absolute meerderheid van de werkende vrouwen. Dat er nu voor het eerst een vrouwelijke CEO bij Albert Heijn zit wil nog niet zeggen dat werkende vrouwen erop vooruitgaan. De voornaamste taak van de CEO is namelijk zoveel mogelijk winst maken door werkende vrouwen en mannen zoveel mogelijk uit te buiten, bijvoorbeeld door hun loon zo laag mogelijk te houden. Zo heeft Nederland ook nog nooit een vrouwelijke minister-president gehad, maar een vrouwelijke minister-president op zich zou weinig helpen. Kijk maar naar Duitsland, waar Merkel de ‘fornuispremie’ heeft ingevoerd, een toeslag voor vrouwen die niet werken omdat ze kinderen hebben. In plaats van vrouwen een economisch zelfstandig bestaan mogelijk te maken door gratis kinderopvang, wordt hun afhankelijke positie gesubsidieerd!
Internationaal perspectief
De EU komt graag progressief over, ook omtrent vrouwenrechten. De werkelijkheid ligt anders. Ja, westerse vrouwen hebben ook werkelijk meer kans op materiële voordelen. Maar hoe? Door het plunderen van armere landen door de imperialisten is er in westerse landen meer rijkdom.
Met ons belastinggeld heeft de Nederlandse regering samen met de VS en andere NAVO-bondgenoten in deze eeuw onder andere Afghanistan, Irak en Libië platgebombardeerd. Deels onder het mom van het opkomen voor vrouwenrechten. Hierover hoor je ook niets over van NGO’s en goede doelen die opkomen voor vrouwenrechten in het mondiale Zuiden. Ze propaganderen ondernemerschap onder vrouwen, zonder iets aan hevige uitbuiting van Amerikaanse en Europese multinationals te doen. Verder spreekt het bondgenootschap van het Westen met Saoedi-Arabië, waar vrouwen openlijk als tweederangs burgers leven, boekdelen. Is dit dan de progressiviteit van het Westen?
Er wordt vaak gedaan alsof alleen nog de vrouwen met een migratieafkomst zich moeten emanciperen. Dat hun religie of land van herkomst nog niet met feminisme te maken zou hebben gehad. Niets is minder waar. Vóór kolonialisme en westerse interventies was op tal van plekken de status van vrouwen in de maatschappij beter dan nu! Interventies hebben dan ook niets met democratie en mensenrechten te maken.
Ook de populaire zelfbenoemde socialiste uit de VS, Ocasio-Cortez, spreekt zich niet uit tegen westers imperialisme en is niet solidair met inwoners van soevereine landen. Jammer, want solidariteit met de werkende zusters in armere landen en een strijd tegen de gezamenlijke vijand, de kapitalisten, is noodzakelijk voor werkelijke vrouwenemancipatie!
Socialisme als werkelijk alternatief
Gezien vrouwen veel langer niet ondergeschikt zijn geweest, betekent dit ook dat vrouwen niet altijd onderdrukt hoeven te blijven. Ondanks alle demonisering van de (voormalig) socialistische landen hebben deze landen op het gebied van vrouwenemancipatie veel betekend. De socialistische economie, waarin alle grote bedrijven en transportmiddelen in handen waren van de werkende bevolking, gaf vrouwen economische zelfstandigheid. Iedereen had namelijk een fulltime én vaste baan. Vrouwen hadden veel meer invloed in het politieke leven (zo waren in de Sovjet-Unie in 1928 bijna 800.000 vrouwen verkozen in de sovjets en zaten 6 vrouwen in de regering, in een tijd dat dit in West-Europa nog ondenkbaar was en de meeste kapitalistische landen nog niet eens vrouwenkiesrecht hadden). Vrouwen in de socialistische landen hadden vrijheden op het gebied van reproductieve rechten, ver voordat Nederland ze had. Vrouwen werden niet meer als seksobjecten gezien, winst maken met (bijna) naakte vrouwenlichamen was voorbij. Door de komst van gratis of goedkope sociale voorzieningen zoals crèches, wasserettes, restaurants bij bedrijven en zorg was het niet meer de taak van individuele vrouwen om de zorg te dragen, maar van de gehele maatschappij. Doordat vrouwen meer gewaardeerd werden en de maatschappij minder gewelddadig was, was ook geweld tegen vrouwen nauwelijks een probleem en konden zij zonder angst ‘s avonds op straat wandelen. Zaken als: zekerheid, vrede en maatschappelijke waardering voor vrouwelijke werkers is mogelijk wanneer het gevecht tegen kapitalisme én voor socialisme wordt aangegaan. Het kapitalisme denkt maar aan één ding: winst. Het heeft lak aan onderlinge verschillen en behoeften. Socialisme heeft daarentegen als doel om democratisch de behoefte van elke mens te vervullen!
vrouwelijke én mannelijke werkers zij aan zij tegen vrouwenonderdrukking en voor volledige emancipatie