De situatie van de jongeren in onze landen wordt steeds slechter onder druk van de gezamenlijke politiek van het kapitaal, de EU en haar regeringen. Werkloosheid, uitbuiting, onzekerheid, de afbraak van de rechten en beschermingsmaatregelen die na jaren strijd door de arbeidersbeweging verworven zijn. Het onderwijs, de gezondheidszorg en sociale steun veranderen in nieuwe middelen voor de monopolies om winst op te maken en in voorrechten voor degenen die het kunnen betalen. Dit is het heden en de toekomst die het kapitalisme voor de jongeren van de arbeidersklasse en de bevolking organiseert. Een heden en een toekomst die overeenstemmen met de burgerlijke noodzaak om op de kapitalistische crisis te reageren door hun winsten en macht te vergroten.
Deelnemers op het 12e bijeenkomst van europese communistische jongerenorganisaties (MEYCO)
Deze dynamiek kent geen grenzen tussen onze landen en wordt overal op het continent gedeeld. We zeggen duidelijk tegen de jeugd van de arbeidersklasse en het volk dat we binnen het kapitalisme niets beters kunnen verwachten dan dat we een nieuwe generatie worden die zich opoffert en haar bloed vergiet om de burgerij te verrijken. Vanuit deze situatie moeten we onze strijd beginnen te voeren, gezamenlijk de strijd ontwikkelen die past bij de hedendaagse situatie, om de aanval af te slaan en de omstandigheden te creëren voor de wederopbouw van de arbeidersbeweging met massale deelname van de jongeren, om de machtsverhoudingen te veranderen.
In de crisisjaren is de sociale ongelijkheid alleen maar erger geworden. Aan de ene kant staan degenen die de productiemiddelen bezitten, die de rijkdom in handen hebben, en aan de andere kant de enorme massa mensen die die rijkdom produceren. De uitbreiding van de grote monopolies op internationaal vlak en in alle productieve sectoren, zorgt voor steeds meer centralisatie en concentratie van het kapitaal in de handen van een paar mensen, terwijl de arbeidersklasse verarmt. De jeugdwerkloosheid stijgt, waardoor miljoenen mensen een verschrikkelijk leven tegemoet gaan. Onze vijand is het kapitalistische systeem, de macht van de monopolies, die ons leven vandaag de dag in feite beheerst, en de internationale imperialistische bondgenootschappen zoals de EU en NAVO, de instrumenten die de kapitaalsbelangen verdedigen.
De EU en de door haar gesteunde verdragen voldoen aan de noodzaak om grotere markten te scheppen waar de monopolies zonder obstakels op kunnen handelen. Aan de jongeren worden ze als verworvenheden gepresenteerd, als kansen voor een vreedzame toekomst, ontwikkeling, vooruitgang en welvaart. De bewegingsvrijheid in Europese landen heeft niets met deze beloften te maken. Het gaat in feite om de volledige bewegingsvrijheid voor het kapitaal, het gebruik van immigratie om de noodzakelijke beroepsbevolking in stand te houden en de arbeiders tegen elkaar te laten concurreren.
Elke kapitalistische staat maakt noodzakelijkerwijs een onderscheid tussen de nuttige en de nutteloze migrant en bepaalt zo wie er het staatsburgerschap krijgt. Als communistische jongeren willen we deze logica overstijgen. We bestrijden in het bijzonder de aanvallen op het asielrecht en de migratiebeperkingen.
Deze helpen met name in crisistijd reactionaire en neofascistische krachten om zich te versterken en de jongeren te vergiftigen met valse mythes en nieuwe vormen van nationalisme. Daaruit komen nieuwe oorlogen tussen de armen voort die de klassenstrijd verzwakken. De communistische jongeren wijzen elke vorm van racisme af, wat altijd een instrument ter verdeling van de onderdrukten is geweest, een instrument om onderwerping aan de heersende klasse aan te moedigen.
We bestrijden alle vormen van discriminatie, we bouwen de eenheid van de arbeidersklasse en de bevolking op, we zorgen voor organisatie, om zodoende de nieuwe klassenstrijd in te gaan met één doel: de bevrediging van onze hedendaagse behoeften.
De inter-imperialistische tegenstellingen en de ongelijke ontwikkelingen in elk land, maar ook in de wereld, laten niet onverlet dat er een gemeenschappelijk proces is. Dit streeft naar de algemene loonsverlaging en toenemende productiviteit en uitbuiting als enige methode om met de opkomende imperialistische landen te concurreren. De concurrentiestrijd om markten te beheersen verergert de conflicten en kan de nieuwe generaties en de gehele menselijkheid naar een nieuwe wereldoorlog leiden. In de imperialistische fase van het kapitalisme is het onmogelijk om vrede voor alle volkeren te bewerkstelligen. Hoogstens vrede met een geweer tegen het hoofd: imperialistische vrede, wat hand in hand gaat met imperialistische oorlog. Dit blijkt uit de geschiedenis van de afgelopen eeuw, maar ook uit de recente ontwikkelingen in Syrië, Oekraïne en alle andere fronten ter wereld. De burgerlijke klassen concurreren met elkaar om de rijkdom en de energiegrondstoffen, om hoe het vervoer georganiseerd wordt, om welke imperialistische macht uiteindelijk in een regio overwint. Dit kan onmogelijk als een internationaal stabiliserende kracht gezien worden.
De dynamiek die door de kapitalistische verhoudingen teweeg wordt gebracht, gaat niet samen met de vrede die de bevolking nodig heeft om in de toekomst vooruitgang en welvaart voor de arbeidersklasse en de jeugd te garanderen. We veroordelen het militaire optreden van onze landen, we strijden tegen de plannen en ingrepen van de imperialistische allianties. Binnen de NAVO en de EU kan de jeugd geen toekomst hebben. We strijden tegen alle imperialistische bondgenootschappen tot ze gebroken zijn. We verklaren ons solidair met en doen mee aan massabewegingen tegen de bouw van nieuwe legerbases. We roepen op om geen geld meer uit te geven aan imperialistische acties. We dragen bij aan de versterking van WFDY en haar anti-imperialistische karakter.
We maken ons grote zorgen om het overheidsbeleid ten opzichte van de jongerenrechten. Een politiek die overal op het continent de belangen van de burgerij behartigt. De veranderende strategie op het gebied van onderwijs in de verschillende landen laat zien dat de burgerij de komende tijd een flexibele beroepsbevolking en lage lonen nodig heeft. De toegang tot het onderwijs volgt overal de klassentegenstellingen. De Europese richtlijnen en de nationale overheden scheppen een bevoorrecht onderwijsstelsel voor de burgerlijke jeugd. Daartegenover blijven voor de jongeren uit de arbeidersklasse en de bevolking alleen nog de minste scholen over, waar het geld aan wordt onthouden. Op alle niveaus worden barrières op basis van klasse opgebouwd. Onderwijs wordt een voorrecht in plaats van een recht. Uit alle gegevens blijkt dat onze generatie minder rechten en een slechter levenspeil heeft dan haar ouders. Deze werkelijkheid ondervinden we nu al, niet alleen op het werk en op school, maar ook in het dagelijks leven. De meerderheid van de jongeren heeft moeite om een waardig bestaan op te bouwen. We moeten tegen deze toestand strijden om de passiviteit van de meerderheid van de jongeren te doorbreken, tegen de neiging om de uitbuiting en het leed totaal te accepteren als een natuurlijke zaak en als enig toekomstperspectief.
Het zou onjuist zijn om alleen maar achteruit te kijken en de rechten die verloren zijn gegaan weer terug te eisen. De geschiedenis wijst uit dat alle verworvenheden slechts tijdelijk zijn als we niet volledig met het kapitalisme breken. Als het machtsevenwicht in individuele landen en wereldwijd ten nadele van de arbeidersklasse uitvalt, dan wordt elke verworvenheid stelselmatig teruggedraaid. We zien nu dat de sociaaldemocratische politiek van illusies en compromissen om de burgerlijke macht te beheren, definitief heeft afgedaan. Wie dit nu nog nastreeft houdt de arbeidersjeugd voor de gek en leidt hen naar ‘oplossingen’ die de burgerlijke macht alleen maar versterken. Daarom is de strijd tegen het opportunisme in de vakbeweging en onder de jongeren nu actueler dan ooit. We moeten strijden tegen de illusie dat de imperialistische bondgenootschappen (zoals de EU en NAVO) hervormd kunnen worden. Dit standpunt wordt tegenwoordig uitgedragen door de nieuwe sociaaldemocratische en opportunistische krachten, zoals de Partij van Europees Links. Dit is een utopie en fictie die geen enkele analyse maakt van de rol en werking van deze allianties.
We bevestigen dat we strijden voor het doel van een socialistische maatschappij. Voor een systeem waar er geen uitbuiters en uitgebuite mensen zijn, waar de jongeren van de arbeidersklasse en de volksmassa hun lot daadwerkelijk in eigen hand hebben. We vechten voor een maatschappij waarin iedereen werkt, iedereen recht heeft op een waardig bestaan, op onderwijs en universele gezondheidszorg, huisvesting, en op persoonlijke ontwikkeling door vrije toegang tot cultuur en sport, zonder economische barrières. Alleen door het omverwerpen van het kapitalisme en het opbouwen van socialisme en communisme kunnen deze verworvenheden op een stabiele en daadwerkelijk universele wijze gerealiseerd worden.
Vandaag de dag zijn alle materiële voorwaarden hiervoor al voor handen. De toenemende vermaatschappelijking van de productie maakt de tegenstelling met de kapitalistische toe-eigening steeds duidelijker. Alles wat we nodig hebben om aan de behoeften van de arbeiders te voldoen is al aanwezig. De arbeidersklasse en de jonge generatie moet zich bewust worden van de mogelijkheden en de noodzaak voor verandering. We realiseren ons dat de burgerij tegenwoordig haar ideologische aanval op het merendeel van de jeugd uitbreidt. De overwinning van de contrarevolutie in de USSR en de andere socialistische landen heeft hier zonder meer een hoofdrol in gespeeld. De lastercampagne tegen het toegepaste socialisme, de poging om het socialisme met het Nazi-fascisme te vergelijken, het verzinnen van het concept van het totalitarisme (in alle opzichten verkeerd), het anticommunisme, de pogingen om communistische partijen, communistische jeugdorganisaties en communistische symboliek te verbieden; al deze maatregelen moeten de nieuwe generatie een verdraaid beeld van het socialisme bijbrengen. Tegelijkertijd kunnen de kapitalisten hun hegemonie uitoefenen doordat ze het hele culturele en politieke media-apparaat tot hun beschikking hebben.
De crisis en de daadwerkelijke toestand van de jongeren hebben echter steeds minder gemeen met het beeld dat de heersende klasse en haar overheersende apparaat schetsen. De hoofdtaak van de communistische jongeren is om de jeugd van de volksmassa bewustzijn bij te brengen en hen te organiseren. Om de ideologische strijd te voeren, de rijen te sluiten en een bewuste voorhoede op te bouwen, die met een strijdbare geest de revolutionaire strijd aangaat. Dat houdt in dat we stap voor stap het bedrog van de afgelopen jaren moeten weerleggen; dat we moeten strijden tegen de individualistische logica, het opgeven en de passiviteit die nu massaal onder jongeren voorkomen. Dat we door middel van strijd de weg vrijmaken voor revolutionaire veranderingen. We sluiten ons aan bij de oproep van Antonio Gramsci aan de jeugd: “Leer, want we zullen al onze intelligentie benodigen. Agiteer, want we zullen al ons enthousiasme benodigen. Organiseer, want we zullen al onze kracht benodigen.”
Vol bewustzijn van deze taak zien we de toekomst met optimisme tegemoet, vol overtuiging dat ons tijdperk een tijd van grote oproer en sociale revoluties wordt. We bereiden ons voor om in 2017 op alle niveaus activiteiten te organiseren ter ere van het honderdjarige jubileum van de grote socialistische revolutie. Daarmee tonen we aan de jongeren dat het socialisme noodzakelijk en actueel is, dat de maatschappij waar we naar streven al bestaan heeft en dat we die opnieuw kunnen bereiken. We verklaren ons hier in Rome bereid om aan een gezamenlijke weg te werken, om onze banden te versterken, om de internationale solidariteit uit te breiden, en onze gezamenlijke strijd voor het socialisme-communisme te voeren.
Ondertekend door:
- KJÖ – Communistische Jeugd van Oostenrijk
- EDON – Verenigde Democratische Jeugdorganisatie (Cyprus)
- Jonge Socialisten (Kroatië)
- KSM – Communistische Jeugdverbond (Tsjechië)
- SDAJ – Socialistische Duitse Arbeidersjeugd (Duitsland)
- KNE – Communistische Jeugd van Griekenland
- Links Front – Communistisch Jeugdverbond (Hongarije)
- FGC – Front van de Communistische Jeugd (Italië)
- CJB – Communistische Jongerenbeweging (Nederland)
- RKSM (b) – Revolutionair Communistisch Jeugdverbond (bolsjewieken) (Rusland)
- SKOJ – Communistisch Jeugdverbond van Joegoslavië (Servië)
- CJC – Collectieven van Jonge Communisten (Spanje)
- UJCE – Communistisch Jeugdverbond (Spanje)
- JCC – Communistische Jeugd van Catalonië
- KP – Communistische Jeugd (Turkije)